خاستگاه این غذای محبوب به آسیای جنوب شرقی بر می گردد، به طوری که سوشی در جنوب چین زودتر از ژاپن گسترش یافت.

سوشی در ابتدا نه یک دستور غذایی، بلکه روش نگه داری ماهی بوده است. به این صورت که ماهی نمک زده که اصطلاحاً به آن« ناره سوشی» می گویند، در برنج تخمیر شده پیچیده می شد و به این ترتیب ماهی که منبع اصلی تامین پروتئین مردم ژاپن بوده است، ماه ها در برنج نگه داری می‌شد. البته در این نوع سوشی برای خوردن، برنج دور ریخته می شده و فقط ماهی قابل خوردن بوده است.

هرچند تمایل ژاپنی ها به خوردن سوشی با برنج بود و این تمایل نوع بعدی سوشی با نام « ناماناره یا ناماناری »را به وجود آورد. در این نوع، مانند نوع مادر،آن ماهی داخل برنج تخمیر شده پیچیده می شد، ولی چون زمان نگه داری آن کوتاه بود (دو تا چهار هفته)، برنج آن نیز قابل خوردن بود، اما هم چنان بوی نامطبوعی داشت.

و مدتی بعد سومین نوع سوشی به نام « هایازوشی» پدید آمد. در این نوع مجموع ماهی و برنج به طور همزمان آماده و قابل مصرف بود. در این روش سوشی به عنوان یک دستور غذایی درآمد که در آن برنج تخمیر نمی‌شد ،بلکه با سرکه، برنج، ماهی ،سبزیجات و… مخلوط می شد. غذایی که امروز با نام سوشی در سراسر دنیا مصرف می شود و محبوب است ، یک غذای فوری است که توسط هانا یوهی در اواخر دوره ادو ابداع شد.

معنای لغوی سوشی

معنای لغوی به معنای برنج سرکه ای است .« سو » به معنی سرکه و« شی »از لغت ژاپنی به معنای برنج گرفته شده است.

انواع سوشی

محبوب ترین نوع سوشی در بین ژاپنی ها، سوشی با ماهی آزاد سالمون است. سوشی نمونه های متنوعی دارد که با توجه به شیوه پیچیدن و محتویات آن نام گذاری می شوند.

اولین نمونه« ماکی سوشی» است که در آن برنج و جلبک دریایی و ماهی و گاهی سبزیجات مختلف را با هم می پیچیدند.

دومین نمونه که ساده و محبوب ترین نوع آن به خصوص بین ژاپنی هاست،« نیگیری» است که شامل برنج فشرده شده با دست است که روی آن یک لایه سالمون، میگو ، پنیر توفو قرار می‌گیرد.

نمونه های دیگر مانند تماکی سوشی، توبیکو سوشی و بسیاری نمونه های دیگر با توجه به ذائقه ایرانی کمتر مورد توجه واقع شدند. نمونه محبوب دیگری که حتی در کشور خودمان طرفداران خود را دارد،« ساشیمی» نام دارد که در واقع معنای آن برگرفته از دو لغت «ساشی» به معنای سوراخ یا قطعه کردن و« می » به معنای گوشت است . در این حالت ماهی خام و تازه را به قطعات باریک یا پهن تقسیم کرده و به همراه هم نشینان آن، یعنی سویا سس و واسابی، میل می‌کنند. ساشیمی ها هم بر حسب نوع ماهی آن یا این که از کدام بخش ماهی گرفته می‌شوند، نام گذاری متفاوتی دارند .

سوشی غذای ژاپنی لذیذ

مواد تشکیل دهنده و چاشنی های سوشی

سوشی کلاسیک از برنج کوتاه با مخلوط سرکه برنج و شکر تهیه می‌شود که می‌تواند به همراه برگ جلبک دریایی (نوری)، ماهی (معمولاً سالمون یا تن) ، کِرَب، میگو  توبیکو( تخم ماهی )،آوکادو، خیار ،هویج ،پنیر و … باشد. اما چاشنی جدانشدنی آن سو یا سس است که طعمی مطبوع به سوشی اضافه می‌کند.

واسابی هم نشین بعدی و ازچاشنی های اصلی است که در واقع نوعی ترب کوهی ژاپنی است و طعم بسیار تند و تیزی دارد. شاید بتوان گفت طعمی مشابه خردل دارد و بسیارهم مفید است ،چراکه ضدعفونی کننده عالی برای ماهی به حساب می‌آید. طرز استفاده از واسابی به این صورت است که یا در سویا سس مخلوط شده و با سوشی خورده می شود ، یا به طور مستقیم به صورت پودر یا خمیر واسابی به خود سوشی اضافه می‌شود که البته با توجه به سلایق مختلف نوع و میزان استفاده آن متفاوت است.

چاشنی دیگر ، ترشی زنجبیل است که ضمن داشتن طبعی گرم ،سردی ماهی را تعدیل می‌کند. در ضمن مانند واسابی حکم ضدعفونی کننده ماهی در صورت وجود انگل در آن را دارد که آن را هم می‌توان به صورت مجزا با سوشی میل کرد، یا در سویا سس مخلوط کرد.

چاپستیک در نقش قاشق

چاپستیک چوب غذا خوری ژاپنی

باید اشاره کرد که اول از همه برای میل کردن  این غذای لذیذ نیاز به یک جفت چاپستیک داریم که نقش قاشق سوشی را ایفا می‌کند. و اما از محبوب‌ترین انواع سوشی در کشورمان می توان به« رول سالمون آوکادو» ، «رول کالیفرنیا»، « رول تمپورا» و… اشاره کرد که تقریباً در منوی تمامی رستوران های آسیایی دیده می شود.

ارزش غذایی این غذای لذیذ

در آخر اشاره ای به ارزش غذایی بالای این غذا می کنیم که با وجود دارا بودن گوشت ماهی، جلبک دریایی، سویا و برنج منبع غنی پروتئین، فیبر ،فسفر، ید، آهن ،سدیم، کلسیم و ویتامین های آ،ب، ک و… است. این مواد مغذی ارزش های این غذای لوکس و شیک را بیشترهم می کند .