سال ۲۰۲۲ میلادی به پایان رسید و سایت‌ها و سازمان‌های معتبر فوتبالی از فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) و کنفدراسیون‌ها که برترین‌های هر قاره را معرفی می‌کنند گرفته تا رسانه‌ها و نشریه‌های معتبر ورزشی در حال اعلام اسامی و فهرست برترین‌ها هستند.
به سراغ آسیا که می‌آییم، اسامی برترین بازیکنان قاره چندان گسترده نیست و می‌توان فهرستی از ۲۰، ۳۰ بازیکن برتر را تهیه کرد اما در همین فهرست کوتاه، بازیکنان ایرانی زیادی نیستند که در سال ۲۰۲۲ چندان درخشیده باشند.
به تازگی فدراسیون جهانی تاریخ و آمار (که البته نهادی رسمی نیست) ترکیب بهترین‌های فوتبال آسیا در این سال را اعلام کرد که مطابق انتظارها مهدی طارمی در این فهرست حضور داشت. سال ۲۰۲۲ برای طارمی در عرصه ملی و باشگاهی سراسر موفقیت بود. حتی در جام جهانی هم که ایران بسیار پرنوسان بود و نتایج خوب و بدش با هم تلفیق شدند، طارمی با دو گل و یک پاس و ثبت بیشترین دوندگی از بهترین بازیکنان این مسابقات بود.
از مهدی طارمی که عبور کنیم، با گروهی از بازیکنان لژیونر شاغل در لیگ‌های سطح دوم و سوم مواجه هستیم و معدود بازیکنان شاغل در انگلیس، آلمان و هلند هم درخشش
خیره‌کننده‌ای نداشتند.
فهرست لژیونرهای فوتبال ایران در اروپا شامل سامان قدوس، علیرضا جهانبخش، صادق محرمی، سردار آزمون، امیر عابدزاده، کریم انصاری‌فرد، علی قلی‌زاده، امیرحسین حسین‌زاده، مجید حسینی، علی کریمی، احسان حاج‌صفی، میلاد محمدی، علی علیپور و تعدادی بازیکن دیگر که در کشورهای عربی بازی می‌کنند، نسبت به سال‌های گذشته خود هم افت کرده‌اند.
افت فوتبالیست‌های درجه اول ایرانی در سال ۲۰۲۲ قبل از جام جهانی هم مشهود بود و همین مساله یکی از نگرانی‌های کارشناسان قبل از این مسابقات محسوب می‌شد که در قطر هم تا حدودی به چشم آمد کسی جز مهدی طارمی درخشش کاملی نداشت و نهایتا برخی بازیکنان چشمه‌هایی از پتانسیل خود را به نمایش گذاشتند.
با این عملکرد نه چندان خوب لژیونرهای ایران در اروپا که گل فوتبالیست‌ها وطنی محسوب می‌شوند، غیبت نمایندگان ایران در فهرست برترین‌های آسیا دور از انتظار نبود. وقتی به فهرست برترین‌های قاره نگاه می‌کنیم، چه کسی را می‌توانیم در این فهرست جای دهیم؟
آیا دروازه‌بان موفقی در اروپا داشتیم که بگوییم فهرست برترین‌ها ایراد دارد؟ مطمئنا پاسخ منفی است چرا که بیرانوند و نیازمند اروپا را ترک کردند و عابدزاده هم در لیگ دسته دوم اسپانیا چندان چشم‌گیر ظاهر نشده است.
در خط دفاعی هم اوضاع به همین منوال است. مجید حسینی، صادق محرمی و میلاد محمدی در لیگ‌های درجه سه و نهایتا درجه دو عملکرد باثباتی داشتند اما نه در حدی که بتوان گفت آینده روشنی پیش روی آن‌هاست.
در خط هافبک اوضاع به مراتب بدتر است. سعید عزت‌اللهی در لیگ دو دانمارک بازی می‌کند که به جرأت می‌توان گفت که حتی لیگ دسته یک این کشور هم در بین ۱۰ لیگ برتر اروپا نیست! سامان قدوس با وجود حضور در تیم برنتفورد که از خوب‌های لیگ برتر انگلیس است، چندان به بازی گرفته نمی‌شود. علی قلی‌زاده با افت روبرو شده و در شارلوا یکی در میان بازی می‌کند. جهانبخش در سال ۲۰۲۲ سهم خیلی کمی در موفقیت فاینورد داشت و انتقادها از او بسیار زیاد بود.
در خط حمله به جز مهدی طارمی که کارنامه‌اش گویای همه چیز است، بقیه بازیکنان چنگی به دل نمی‌زنند و سردار آزمون هم با همه امیدواری‌ها امسال درگیر مصدومیت بود و شاید در ۲۰۲۳ بتواند کارایی خود را برای لورکوزن نشان دهد.
شاید خیلی‌ها بگویند فوتبال ایران قدرتمندترین تیم قاره آسیاست و بازیکنان ایرانی بهترین هستند اما نباید خودمان را به خواب بزنیم و چشم‌ها را روی حقیقت ببندیم که فوتبال ایران در دوره افت قرار دارد و با این فرمان، نمی‌توان تیم ملی خوبی را آماده
جام ملت‌های آسیا کرد.
