هانیه رستمیان ، در خصوص وضعیت تیم ملی و خود اظهار داشت: شرایط برای ما در حال حاضر سخت شده است و شرایط خوبی را پشت سر نمی‌گذاریم، چرا که اعزام به مسابقات برای ما بسیار کم شده است. ما نزدیک مسابقات بسیار مهمی هستیم و نیاز داریم که در مسابقات حضور داشته باشیم. فدراسیون تمام تلاش خود را می‌کند تا مشکلات را برطرف کند تا بتوانیم در مسابقات جهانی آینده شرکت کنیم.
وی افزود: به تعویق افتادن مسابقات به نفع ما نیست تا کنون چند مسابقه جهانی را از دست داده‌ایم و مسابقات جهانی هند را پیش رو داریم که گفته‌اند به این مسابقات اعزام خواهیم شد، اما مانند مسابقات قبل باید تا زمان اعزام منتظر بمانیم و ببینیم آیا اعزام خواهیم شد یا نه. ما نیاز داریم که در مسابقات شرکت کنیم و رنکینگ جهانی شخصی خودمان را ارتقا دهیم. ارتقای رنکینگ به ورزشکارانی که در مسابقات بتوانند سهمیه کسب کنند بسیار حائز اهمیت است، چرا که می‌توانند با ارتقاء رنکینگ و قرار گرفتن در شرایط خوب جواز حضور در المپیک پاریس را کسب کنند.
بانوی المپیکی کشورمان در خصوص اینکه اعزام نشدن به مسابقات می تواند تأثیر گذار باشد گفت: قطعا همینطور است خودم دوست دارم در این مسابقات شرکت کنم و تجربه های مختلف حضور در فینال را به دست بیاورم. امیدوارم شرایط تیراندازی برای سال آینده بهتر شود، تا بتوانیم در مسابقات بیشتری شرکت کنیم و برای رقابت های بازی های آسیایی و بعد از آن هم المپیک آماده شویم.
رستمیان در خصوص اینکه حدود 6 ماه است که به مسابقات بین المللی اعزام نشده است گفت: بعد از مسابقات جام ریاست فدراسیون جهانی دیگر در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکرده ام در صورتی که رقبای من کم کم در ۵ رقابت جهانی شرکت کرده‌اند. امیدوارم شرایط در آینده برایم تغییر کند. همچنین محمود خسروی وفا رئیس کمیته ملی المپیک این قول را به من داده است که در مسابقات بین المللی آینده حتی شده به صورت فردی حضور داشته باشم و آماده رقابت ها المپیک شوم.
وی در خصوص نقش خانواده خود در مسیر قهرمانی عنوان کرد: خانواده یکی از بزرگترین انگیزه‌های من در مسیر قهرمانی است مخصوصا مادرم که واقعا زیر سایه حمایت‌های او توانستم مسیر حرفه‌ای ورزشی خودم را آن طور که می‌خواهم دانبال کنم. دست مادرم را میبوسم و امیدوارم با نتایجی که کسب می‌کنم زحمات او را جبران کنم.
بانوی المپیکی درباره تقسیم خوشحالی خود بعد از کسب مدال در مسابقات بین المللی گفت: قشنگ ترین خوشحالی من زمانی است که شادی خودم را با خانواده ام تقسیم می‌کنم سوای روی سکو رفتن در اولین تماس با خانواده اشک شوق مادر و پدرم را که میبینم واقعا برایم با ارزش است و اولین دیدار در فرودگاه یکی از بهترین صحنه هایی که است که بعد از هر موفقیت دارم و بسیار خوشحالم می توانم باعث خوشحالی آنها شوم.
