محققان دریافته اند یک جلبک دریایی خاص صفحات دایره‌ای گچی تولید می‌کند که به عنوان کاتالیزور عفونت ویروسی عمل می‌کند و تبعات زیادی برای چرخه کربن جهان دارد.
یک تیم از دانشمندان تحت رهبری دانشگاه «راتگرز» که درباره فعل و انفعالات میزبانی ویروسی یک جلبک دریایی فراوان در جهان با نام Emiliania huxleyi مطالعه می‌کنند، دریافتند صفحات دایره‌ای گچی که این جلبک تولید می‌کند می‌تواند به عنوان کاتالیزوری برای عفونت ویروسی عمل کند که این مساله پیامدهای گسترده‌ای برای تریلیون‌ها موجود میکروسکوپی اقیانوس ها و چرخه کربن جهانی دارد.
«کای بیدل» استاد دانشکده علوم دریایی در راتگرز و از مولفان ارشد این مطالعه گفت: در یک قطره از آب دریا، حدود هزار تا ۱۰ هزار سلول جلبک E. huxleyi و در حدود ۱۰ میلیون ویروس وجود دارد.
وی افزود: آنها همگی در نوعی مسابقه تسلیحاتی با یکدیگر قرار دارند و ما این مساله را مطالعه می کنیم تا دریابیم چه تاثیری بر چرخه کربن زمین دارد.
این محققان با انتشار گزارش خود در نشریه «پیشرفت های علم» اعلام کردند که از طریق مشاهدات خود در اقیانوس و در آزمایشگاه، کشف کردند که این صفحات گچی (کربنات کلسیم) موسوم به کوکولیت (coccoliths) از بازیگران اصلی در عفونت های ویروسی هستند که در گذشته ناشناخته بودند.
به گفته «کریستوفر جانز» دانشجوی دکتری علوم دریایی، کوکولیت‌ها می توانند به عنوان کاتالیزور یا تسهیل کننده مرگ عمل کنند؛ چرا که ویروس ها را بطور مستقیم به سلول های جلبک منتقل می کنند.
ویروس E. huxleyi یکی از گونه های تک سلولی فیتوپلانکتون است که مانند درختان عمل فتوسنتز انجام می دهد. این ویروس برای توانایی خود در زمینه زیست کانی سازی کربنات کلسیم از طریق تولید کوکولیت ها شناخته شده است. این کوکولیت ها تولید و سپس در یک چرخه مداوم وارد آبهای دریایی پیرامونی می شوند.
این محققان در آزمایشگاه مشاهده کردند که این کوکولیت ها می توانند راه بازگشت خود را به سلولهای E. huxleyi پیدا کنند و عفونت را تسهیل کنند. این توانایی برای تسهیل عفونت یکی از نقش های نامنتظره کوکولیت ها است که نتایج مهم بالقوه ای برای اکوسیستم دارد.
به گفته بیدل، مواد زیست کانی کوکولیت از طریق کمک به مرگ فیتوپلانکتون ها می توانند در نهایت تاثیر مثبتی بر از بین بردن دی اکسید کربن از اقیانوس و جو زمین داشته باشند.
