میدانهای پرورشی فعال

حامد تقدیری

در چند یادداشت، فضای ذهنی ام را از آموزش و پرورش انقلاب اسلامی، توضیح می دادم.

در فعالیت های پرورشی و تربیتی انقلاب اسلامی، از صحنه ها و میدان ها بسیار برای تربیت دانش آموزان استفاده می شود. بچه ها هجرت ها را تجربه می‌کنند و سیر اردویی برای تحقق اهداف تربیتی وجود دارد. اردوگاه ها، اردوگاه داری نمی کنند و هر کدام مسئول تحقق هدف و اجرای برنامه ای تربیتی هستند. همه ی ظرفیت ها و بخش های کشور از جمله کارخانه ها، موزه ها، سازمان ها، پارک ها، مساجد و حتی بیابان ها و جنگل ها، هدفی برای اردوی تربیتی است و اردوگاه ها هم یکی از آن ظرفیت هاست. در هر فصل سال که شما در کوچه و خیابان تردد کنید، گروهی از دانش آموزان را می بینید که با مربیان خود در مسیر رفتن به اردو هستند.

اردوهای شهامتی، علمی، استقامتی، سبک زندگی و.. از جمله اردوهاست که سناریوی مخصوص به خود را بر اساس سن مخاطب و منطقه ی زندگی او دارد. طراحی سیر اردوها به گونه ای است که در پایان دوره های تحصیلی، دانش آموزان یک دور با ایران عزیز مان و ظرفیت های بی نظیر آن آشنا شده اند، قانون ها و سبک زندگی را در هجرت ها آموخته اند و خود را برای سختی های زندگی آماده کرده اند.

در فعالیت های تربیتی و پرورشی آموزش و پرورش انقلاب اسلامی، مربیان پرورشی مدارس نقش زیادی دارند. آنها قرار نیست ابلاغ های روزانه را اجرا و فقط گزارش ها را پر کرده و ارسال کنند. قرار نیست طبق تقویم، مناسبت ها را یکی یکی اجرا کنند بلکه مسیر تربیت اسلامی را خوب می شناسند و خودشان در دوره های آموزشی ضمن خدمت که هر ساله با روشی جذاب علاوه بر رشد علمی و دانشی به رشد مهارتی آنها نیز می پردازد، گام به گام رشد می کنند و با خلاقیت ها و نو آوری هایشان اهداف تربیتی را رقم می زنند.

آنها در شروع هر سال برای همه دانش آموزان پرونده تربیتی تشکیل می دهند و هر دانش آموز را بر اساس ویژگی ها و توانمندی ها و وضعیت خانوادگی رشد می دهند. مربیان می دانند وقتی در مدرسه هستند چطور با اجرای طرح های نوآورانه دانش آموزان را با خود همراه کنند، اردوها و فعالیت های اجتماعی و استفاده حداکثری از استعدادهای دانش آموزان را می شناسند و می دانند وقتی در مدرسه نیستند چطور با بهره گیری از برنامه هایی مثل نوشتن نامه و واگذاری مسوولیت ها، مسیر توانمند سازی ایشان را دنبال کنند. مربیان برای رشد خانواده ها برنامه دارند و تلاش می کنند با طرح های خود بازوی مهم رشد و تعالی مدرسه و نظام تعلیم و تربیت باشند.

جایگاه امام و روحانی مدرسه را می شناسند و تلاش می کنند دانش آموزان تجربه مصاحبت با یک طلبه جوان، خوش ذوق، خوش فکر، صمیمی و اثرگذار را داشته باشند.

مربیان فقط مربی مدرسه نیستند. حواس شان به مسجد محل و کاسب های محل هم هست و تلاش می‌کنند با کمک بچه ها علاوه بر حل مشکلات محل، درس مشارکت اجتماعی و ایثار و خدمت را بیاموزند.

در این نظام پرورشی به شکل گیری تشکل های دانش آموزی برای رشد و تعالی کشور بها داده می شود و برای آن برنامه دارند. اوقات فراغت بچه ها رها نیست که بعدا دنبال حل آسیب های آن باشیم. بخش اوقات فراغت، از فعال ترین و جذاب ترین و نوآورانه ترین بخش های پرورشی و تربیتی این وزارتخانه است.

چرا که او باید در مقابل این هجمه دشمن بایستد و دانش آموز را با اختیار خودش، با برنامه ی خود همراه کند. رشد استعداد های مختلف اعم از هنری، رسانه ای، اجتماعی، ادبی ، تولیدی و .. در این بخش شکل می گیرد.

در این نظام فرماندهان استانی با فرمانده عالی به مثابه یک روح در اجسام مختلف هستند. فکرهایشان و دغدغه هایشان را یکی کرده اند و حرف های یکدیگر را خوب می فهمند و هر کدام بر اساس زیست بوم منطقه و اهداف مورد نظر، راهبری تربیتی و پرورشی دانش آموزان را بر عهده دارد.

در این نظام، رصد دقیقی از وضعیت فرهنگی و پرورشی دانش آموزان و خوراک فکری آنها در رسانه ها و میدان وجود دارد و برای عدم ابتلا به آسیب های اجتماعی برنامه ریزی دقیقی هست. اگر دانش آموزی در مسیر انحراف یا گرفتاری به آسیب های اجتماعی باشد، برای او برنامه ی ویژه ای تدارک دیده شده و صرفا به مشاوره ها که منتظر پرسش دانش آموزان هستند بسنده نمی کنند.

اگر گرفتاری یک دانش آموز در یک آسیب شدت پیدا کرد سریع به داد او می رسند؛ چنانکه به فرزندان خودشان می رسیدند و برای حل گرفتاری او با کمک دیگر دستگاه ها و نهاد ها روز و شب نمی شناسند.

بخش پرورشی در آموزش و پرورش انقلاب اسلامی، حرف ها و مدل ها و راهکارهای زیادی دارد. چرا که دین عزیز اسلام و انقلاب اسلامی پر از حرف و روش است. حرف هایی که با عمل به آن می‌توان گام موثری در تربیت نسل آینده انقلاب اسلامی برداشت.