تجربه ثابت کرده اعزام کاروانی عریض و طویل به بازی‌ها تضمین‌کننده تعداد مدال نیست و مدعیان باید هوشیار باشند که ورزش ایران در هانگژو مدال می‌خواهد نه گردشگر.
ورزش ایران در حالی مهیای حضور در المپیک آسیایی می‌شود که اعزام کاروان کیفی به نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی از همان ابتدا در دستور کار ستاد عالی بازی‌های آسیایی و پاراآسیایی و کمیته ملی المپیک قرار گرفت.
محمود خسروی‌وفا رئیس کمیته ملی المپیک بارها بر اعزام کاروانی کوچک اما کیفی به هانگژو تاکید کرد و در این راستا مقرر شد ملاک اعزام، حمایت از رشته‌های مدال‌آور با در نظرگرفتن تعداد و رنگ مدال باشد تا مسئولان بتوانند با مدیریت بودجه و امکانات موجود در شرایط اقتصادی فعلی، حداکثر بهره‌وری را از ظرفیت ورزش به دست آورند. به همین منظور بود که در بحث اعزام ورزشکاران آقا فقط مدال‌آوری با اولویت رنگ و تعداد مدال در دستور کار قرار گرفت و در بخش بانوان این نگاه کمی تلطیف و حمایتی‌تر شد.
در راستای اعزام کاروان کیفی به رقابت‌های هانگژو، ستاد بازی‌ها شاخص‌های اعزام به این رویداد را تبیین کرد تا رشته‌های ورزشی بر مبنای سابقه حضور و نتایج کسب شده در بازی‌های پیشین، بازی‌های المپیک، مسابقات قهرمانی جهان و قهرمانی آسیا، رشته‌های ورزشی حسب مصوبه ستاد عالی در سه گروه سازماندهی شوند. در گروه یک، رشته‌های مدال‌آوری قرار گرفتند که با ظرفیت حداکثری اعزام می‌شوند. گروه دوم، گروه شانس مدال نام گرفت و گروه سوم به رشته‌هایی اختصاص یافت که اعزام آنها در قالب گروه‌های یک یا دو منوط به کسب امتیازات لازم شد.
به این ترتیب در گروه یک با عنوان رشته‌های قطعی با ظرفیت کامل اعزام رشته‌های کشتی (مردان)، کاراته (مردان و بانوان)، وزنه‌برداری (مردان)، ووشو و کوراش (مردان و بانوان)، تکواندو (مردان و بانوان)، والیبال (مردان)، کبدی (مردان و بانوان)، قایقرانی در رشته کانو و کایاک و روئینگ (مردان و بانوان)، دوومیدانی (مردان) و واترپلو (مردان) قطعی شد.
رشته‌های صخره‌نوردی (مردان و بانوان)، تیراندازی (مردان و بانوان)، تیراندازی با کمان کامپوند (مردان و بانوان)، هندبال (مردان)، بازی‌های الکترونیک (مردان)، بوکس (مردان)، شطرنج (مردان و بانوان)، وزنه‌برداری (بانوان)، دوومیدانی (مردان و بانوان)، فوتبال (مردان)، تنیس‌روی‌میز (مردان)، شمشیربازی سابر (مردان)، دوچرخه‌سواری کوهستان (بانوان)، جودو، ژیمناستیک هنری، رشته اسکیت (فری استایل)، بسکتبال و دوچرخه‌سواری، گروه دوم رشته‌های قطعی با ظرفیت نامشخص به این رقابت‌ها لقب گرفتند و در خصوص گروه سوم و نحوه پرداخت کمک‌هزینه به ورزشکاران اعزامی بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هم مقرر شد در جلسه آتی ستاد بازی‌ها تصمیم‌گیری شود.
در این بین مرکز نظارت بر تیم‌های ملی کمیته ملی المپیک هم بیکار ننشست و برای کیفی‌تر شدن کاروان هانگژو اقدامات متعددی انجام داد؛ از جمله بررسی رکوردهای ورزشکاران ایران و رقبا در آخرین رودیدادهای قهرمانی آسیا و جهان، رصد نتایج کسب شده در سه دوره اخیر بازی‌های آسیایی و همچنین مقایسه رنکینگ ورزشکاران ایران در مسابقات جهانی با رتبه حریفان آسیایی به تفکیک رشته‌ها. در کنار آن کمیته ملی المپیک، نیم‌نگاهی هم به رشته‌هایی که قرار است در دور بعدی بازی‌های آسیایی و المپیک حضور داشته باشند، داشت. چرا که توسعه سبد مدالی ایران در رقابت‌های آتی بازی‌های آسیایی و المپیک، نیازمند پشتوانه‌سازی ورزش ایران در رشته‌های جدید است تا اتفاقاتی که در گذشته ورزش ایران از آن ضربه خورد، مجدد تکرار نشود.
اتفاقاتی چون دروی مدال‌های رشته پنجاک سیلات در بازی‌های آسیایی جاکارتا توسط میزبان، درخشش ازبک‌ها در رینگ بوکس بازی‌های ۲۰۱۸ با کسب مدال‌های متعدد طلا که باعث شد اختلاف مدالی این کشور با ایران کم شود و یا برهم خوردن معادلات مدالی با ناکامی رشته‌های مهم المپیکی مثل دوچرخه‌سواری، تیراندازی، قایقرانی، هندبال و بوکس که عملکرد خوبی در جاکارتا نداشتند.
نکته حائز اهمیت این‌که کاروان ایران درحالی در هجدهمین دوره بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ موفق به کسب ۲۰ طلا، ۲۰ نقره و ۲۲ برنز شد که کاروان ۳۷۸ نفره کشورمان در جاکارتا، در مقایسه با دوره قبل (بازی‌های آسیایی ۲۰۱۴) که ایران با کاروانی ۲۷۶ نفره راهی اینچئون شده بود، یک طلای کم‌تر کسب کرد تا شاهد سقوط ایران از رتبه پنجم اینچئون به رتبه ششم جاکارتا باشیم.
این آمار به تنهایی نشان می‌دهد که اعزام کاروانی عریض و طویل به بازی‌های آسیایی تضمین‌کننده تعداد مدال بیشتر نیست و حال که کیفی‌گرایی با کار کارشناسی در دستور کار کمیته قرار گرفته، مدعیان اعزام به نوزدهمین دوره بازی‌های آسیایی به این نکته توجه کنند که قرار نیست توریست به هانگژو اعزام نمی‌کند؛ به‌خصوص آن‌که ورزش ایران در حالی شرایط اعزام کاروان به بازی‌ها را فراهم کرده که به لحاظ مالی یکی از سخت‌ترین ادوارش را تجربه می‌کند.
