میکروذرات روی تخته‌های برش جولان می دهند

به گزارش گروه علم و آموزش  هیچ یک _  از تارنمای اخبار علمی ساینس دیلی، محققان اعلام کردند خرد کردن هویج روی تخته های چوبی و پلاستیکی می تواند سالانه ده‌ها میلیون میکروذره تولید و همراه با موادغذایی وارد بدن افراد کند.

بیشتر تخته های برش از بامبو، چوب یا پلاستیک ساخته شده اند. با گذشت زمان، روی این تخته ها شیارهایی ایجاد می شود و آثار بریدگی بر اثر بریدن و خرد کردن مواد غذایی روی آنها به وجود می ‌آید.

اخیراً محققان نشان داده‌اند که برخی از مواد تخته‌های پلاستیکی، از جمله پلی پروپیلن و پلی اتیلن، هنگام برش با چاقو می‌توانند ذرات نانو و میکرو را آزاد کنند. با این حال، این مطالعات ارزیابی نکردند که چه تعداد از این میکروپلاستیک ها می توانند در شرایط واقعی آماده سازی غذا، تولید شوند. این ذرات در صورتی که جذب بدن شوند، ممکن است آثار منفی بر سلامتی بگذارند.

«سید ام اسکندر» و همکارانش می‌خواستند ریزذراتی را که هنگام خرد کردن سبزیجات روی تخته‌های پلاستیکی و چوبی آزاد می‌شوند و همچنین هرگونه سمیت احتمالی ناشی از این مواد را بررسی کنند.

محققان ذرات در ابعاد میکرو از تخته های برش را که هنگام برخورد مکرر با چاقو آزاد می شدند، جمع آوری و اندازه گیری کردند. آنها در این ‌آزمایش ها، الگوهای خرد کردن پنج نفر و خرد کردن یک نفر را روی مواد مختلف با و بدون هویج مقایسه کردند.

محققان بر اساس نتایج به دست ‌آمده، محاسبه کردند که آماده سازی غذا می تواند سالانه ۱۴ تا ۷۱ میلیون میکروپلاستیک پلی اتیلن و ۷۹ میلیون میکروپلاستیک پلی پروپیلن را از تخته های برش تولید کند.

این محاسبات بسته به سَبک خرد کردن افراد، مواد تخته برش، نیروی مورد نیاز برای بریدن مواد غذایی، ریز یا درشت خرد کردن مواد غذایی و اینکه هر چند وقت یک بار از تخته برش استفاده شود،‌ ممکن است متفاوت باشد.

این محاسبات برای تخته‌های چوبی مشخص نشد، اگرچه محققان گزارش دادند که تخته های برش چوبی در آزمایش‌های مختلف چهار تا ۲۲ برابر بیشتر از انواع پلاستیکی، میکروذرات آزاد کرده اند.

حتی با آنکه ریزذرات زیادی تشکیل شد، محققان در مطالعات آزمایشگاهی دریافتند میکروپلاستیک‌های پلی اتیلن و ریزذرات چوب که هنگام خرد کردن هویج آزاد می‌شوند، به نظر نمی‌رسد بتوانند میزان بقای سلول‌های موجود در بدن موش ها را تغییر دهند. در حالی که تخته های برش پلاستیکی به راحتی تمیز می شوند، محققان به این نتیجه رسیدند که می توان از گزینه های دیگری برای کاهش آلودگی بالقوه میکروپلاستیک ها در غذاها استفاده کرد.

نتایج این مطالعه در نشریه Environmental Science & Technology انجمن شیمی آمریکا منتشر شده است.