آیا زمین می‌تواند درون یک سیاهچاله باشد؟
منظومه شمسی برای زمینی‌هایی که به فضا خیره می‌شوند، توسط میلیاردها ستاره «کهکشان راه شیری» احاطه شده است؛ اما اگر بیش‌تر به بیرون نگاه کنیم، آیا می‌توان شواهدی یافت که نشان دهد ما در چیزی خارق‌العاده‌تر مانند سیاهچاله قرار داریم؟
به گزارش گروه علم و پیشرفت پایگاه خبری هیچ یک به نقل از ساینس، سیاه‌چاله‌ها مکان‌هایی در جهان هستند که گرانش آنقدر قوی است که زمان و فضای اطراف خود را مخدوش می‌کند. هیچ چیز حتی نور با وارد شدن به سیاهچاله نمی تواند از آن خارج شود.
سیاهچاله در یک سناریو، می‌توانست زمین را مدت‌ها پیش بلعیده باشد. «گاراو خانا» فیزیکدان سیاهچاله در دانشگاه رود آیلند، گفت: «اما اگر این اتفاق بیفتد، کشش گرانشی فاجعه بار خواهد بود. با نزدیک شدن زمین به سیاهچاله، زمان کند می شود و بسته به اندازه سیاهچاله، ماده می تواند به شکل اسپاگتی مانند کشیده شود. حتی اگر زمین از این اسپاگتی شدن جان سالم به در ببرد، در اثر فشار و دمای یک نیروی گرانشی بالا سوزانده می‌شود. بنابراین می‌توانیم این احتمال را که یک سیاهچاله زمین را در مقطعی از تاریخ خود بلعیده، رد کنیم.»
آیا ممکن است زمین در داخل یک سیاهچاله شکل گرفته باشد؟
یک نظریه بیان می کند بیگ بنگ ابتدا تکینگی یک سیاهچاله در جهان مادر بزرگتر بود. خانا گفت، مرکز متراکم فشرده و فشرده شد، تا زمانی که به نحوی منفجر و جهان نوزادی در سیاهچاله تشکیل شود.
این نظریه که به عنوان «کیهان‌شناسی شوارتزشیلد» شناخته می‌شود، نشان می‌دهد که جهان ما اکنون در یک سیاهچاله که بخشی از جهان مادر است قرار دارد. در تئوری، این سناریو به این معنی است که جهان‌ها می‌توانند در درون جهان‌های دیگر وجود داشته باشند و تنها بازگشت از طریق یک سیاهچاله (شاهکاری به احتمال زیاد غیرممکن است، زیرا حتی نور نمی‌تواند سفر معکوس انجام دهد) قفل قلمروهای ناشناخته را باز می‌کند.
اسکات فیلد، دانشیار ریاضیات در دانشگاه ماساچوست دارتموث، می‌گوید: «اگر ما در یک سیاهچاله هستیم، پس باید بسیار بزرگ باشد. زمین فقط در سیاهچاله ای به اندازه سیاره یا حتی سیاهچاله ای به اندازه منظومه شمسی قرار ندارد. اگر چنین بود، دانشمندان متوجه می شدند و نشانه‌های قابل مشاهده ای از این سیاهچاله وجود داشت.»
فیلد که روی مدل‌سازی گرانشی کار می‌کند، گفت: «برای مثال، اگر زمین در سیاهچالهای به اندازه زمین وجود داشت، مردم متوجه اثرات این نیروهای جزر و مدی می‌شدند، مانند اسپاگتی‌شدن و کاهش زمان سفر از نقطه‌ای روی کره زمین به نقطه‌ای دیگر.»
وی گفت، بنابراین هر سیاهچالهای که زمین داخل آن است باید آنقدر وسیع باشد که نتوانیم انقدر سریع و دور سفر کنیم تا اعوجاج‌های گرانشی را تشخیص دهیم.
خانا گفت، زمینی‌ها از درون یک سیاهچاله، هیچ راهی برای دانستن وجود جهان مادر دیگری ندارند. بنابراین یافتن جهانی مانند جهان ما دشوار خواهد بود.
آیا سیاهچاله‌های نزدیک تهدیدی برای بلعیدن زمین هستند؟
به گفته کارشناسان، نزدیک ترین سیاهچاله ها به منظومه شمسی بسیار دورتر از آن هستند که هیچ گونه تأثیری بر منظومه شمسی ما داشته باشند.
برای مثال، V616 Monocerotis (V616 Mon)، که تصور می‌شود یکی از نزدیک‌ترین سیاه‌چاله‌ها به منظومه شمسی باشد، در فاصله بیش از 3هزار سال نوری از ما قرار دارد.
یکی از ستاره‌های نزدیک که می‌تواند بعد از مرگ به سیاهچاله تبدیل شود آلفای شکارچی است. این ستاره به پایان عمر خود نزدیک شده و احتمالاً در حدود 10هزار سال آینده یک ابرنواختر تولید خواهد کرد. اما این ستاره در فاصله 500 سال نوری از ما قرار دارد و اگر سیاهچاله ای هم ایجاد کند، هیچ تاثیری روی زمین نخواهد داشت.
