فقر و فرسایش خاک، تهدیدی برای امنیت غذایی
خاک از دیرباز با تامین مواد غذایی بشر در ارتباط مستقیم بوده است و در این میان فقر منابع خاک از نظر مواد معدنی و آلی و برخی عناصر غذایی پرمصرف مانند ازت، نه تنها عامل کاهش بهره‌وری و تهدید امنیت غذایی است بلکه عامل از بین رفتن خاک و کیفیت مرغوب آن برای تامین مواد غنی غذایی است.
به گزارش هیچ یک_ عواملی چون فرسایش، شوری، آلودگی، استفاده نادرست از سموم و کودهای شیمیایی، کاهش مواد آلی و خشکسالی، خاک خطه خراسان رضوی را با تخریب و عدم حاصلخیزی روبه‌رو کرده است و از این رو برای حفظ این امانت نسل‌های آینده و البته تامین امنیت غذایی نسل حاضر باید به داد آن رسید.
اگر آب را به عنوان پدر و خاک را به عنوان مادر در نظر بگیریم، گیاه فرزند مشترک این ۲ است که نبود یا ضعف هر یک از این ۲ والد، در کیفیت و غنای فرزند تاثیرگذار است.
خاک، پیکره‌ای طبیعی و پویاست که بر اثر فرایندها و عوامل خاکساز تشکیل شده و دربرگیرنده مواد معدنی و آلی است که پوسته خارجی زمین را می‌پوشاند و گیاهان قادر به روییدن در آن هستند.
خاک به عنوان منبع طبیعی، سرمایه ملی و بستر حیات، نقش اساسی در استقرار و رشد جوامع بشری و نیز سایر مخلوقات دارد و در واقع بخشی از زنجیره غذایی انسان و سایر حیوانات از خاک است، به همین دلیل، هرگونه آلودگی موجود در خاک می‌تواند در زنجیره غذایی، به سطوح بالاتر انتقال یافته و در نهایت به انسان انتقال یافته و بر هستی او اثر بگذارد.
گرچه خاک از منابع تجدیدپذیر به شمار می‌رود اما براساس بررسی‌های صورت گرفته تشکیل هر سانتیمتر خاک در شرایط مختلف آب و هوایی بین ۱۰۰ تا ۱۰ هزار سال طول می‌کشد.
در بیان اهمیت و جایگاه خاک در زیست انسان همین بس که بیش از ۹۵ درصد نیازهای غذایی انسان از طریق خاک تامین می‌شود و این عنصر تامین کننده ۷۰ درصد مایحتاح و ابزار زندگی انسان است.
هرگونه آلودگی در خاک می‌تواند در طی زنجیره غذایی، به سطوح بالاتر انتقال یافته و در نهایت در انسان تمرکز یابد.خاک و کیفیت آن دارای طبقه بندی مختلفی است و در سطوح خیلی فقیر، فقیر، ضعیف، به نسبت ضعیف، متوسط، خوب و خاک خیلی حاصل‌خیز قابل دسته‌بندی است که بر اساس بررسی ها تنها ۱۰ درصد خاک ایران در خوشبینانه‌ترین حالت، جزو دسته “خیلی حاصل‌خیز” جای می گیرد.
احیا و تجدیدپذیری خاک آنقدر گران و پرهزینه است که توجیه اقتصادی ندارد و انتقال آن نیز با توجه به اینکه هر هکتار خاک معادل چهار میلیون و ۸۰۰ هزار کیلوگرم وزن دارد، شدنی و قابل انجام نیست و تنها می‌توان گفت خاک و تمامیت آن امانتی در دست ماست که باید بی‌کم و کاست به نسل‌های آینده تحویل دهیم.
کارشناسان بر این اعتقادند که اگر استفاده از خاک بر اساس شناسایی استعداد و قدرت تولیدی آن و مبتنی بر رعایت اصول صحیح و علمی باشد، به هدر نمی‌رود و بر عکس ارتکاب هرگونه اشتباه در بهره‌برداری از آن موجب وارد آمدن خسارات جبران ناپذیر می‌گردد و خاکی که برای تشکیل آن قرن‌ها زمان صرف شده در مدت بسیار کوتاهی از بین می‌رود.
براساس نظر محققان در شرایط معمولی حدود ۳۰۰ سال طول می‌کشد تا ۲۵ میلیمتر خاک سطحی تشکیل شود، بنابراین ارزش و اهمیت خاک بسیار زیاد چون تشکیل آن قرن‌ها زمان برده است.
انسان برای تأمین نیازمندی‌های گوناگون و فراوان خود، مجبور است از یک طرف با استعمال کود شیمیایی زیاد، آبیاری فراوان، مصرف سموم حشره‌کش، استفاده از ماشین‌آلات کشاورزی و دیگر امکانات و وسایل، بهره‌وری در واحد سطح زیر کشت را افزایش دهد و از طرف دیگر با آماده سازی دامنه کوه‌ها و تبدیل مراتع و زمین‌های جنگلی به زمین‌های زراعی، ارتفاعات و زمین‌های بایر و کویری را به زیر کشت ببرد تا از این راه بر سطح زمین‌های زراعی خود بیفزاید.
اما در چنین شرایطی جنبه دردناک بهره وری از خاک این است که محصول را کشت و برداشت کنیم اما در جریان تمام برداشت ها از مواد معدنی موجود در خاک، این مواد را جایگزین نکرده و در مصرف کودها و مواد آلی مورد نیاز خساست به خرج دهیم. علاوه بر این خشکسالی هم عامل نابودی خاک و از بین رفتن قوه باروری خاک است.
پژوهشگران می‌گویند حاصلخیزی زمین، از موقعی که مورد بهره‌برداری انسان قرار گرفته بر اثر عدم توجه و اقدامات نامناسب، کاهش یافته است.پژوهشگران می‌گویند شواهد نشان می‌دهد، حاصلخیزی زمین، از موقعی که مورد بهره‌برداری انسان قرار گرفته بر اثر عدم توجه و اقدامات نامناسب، کاهش یافته است.
کشاورزی در یک هکتار زمین، تامین کننده ۷.۵ تن غذا در هر سال است و این به معنای اهمیت و ارزش هر وجب خاک حاصل‌خیز ایران و ضرورت حفاظت از آن است.
آمارها نشان می‌دهد ۱۹ میلیون هکتار از مجموع مساحت ۱۶۵ میلیون هکتاری ایران به زمین‌های کشاورزی اختصاص دارد که از این میزان زمین کشاورزی نیز سالانه تنها ۱۵ میلیون هکتار به زیر کشت انواع محصولات می‌رود.
بخش کشاورزی خراسان رضوی نیز به عنوان یکی از بزرگترین و مهمترین تولیدکنندگان محصولات کشاورزی کشور با برخورداری از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های وسیع حدود یک میلیون و ۲۰۰ هزار هکتار کشتزار انواع محصولات زراعی و باغی و بیش از ۱۴ میلیون واحد دامی دارد.
حوزه کشاورزی این استان در مجموع با تولید بیش از هفت میلیون تن انواع محصولات زراعی، باغی، دامی و آبزی به ارزش ناخالص اقتصادی بیش از ۳۳۰ هزار میلیارد ریال، جایگاه تعیین کننده‌ای در اقتصاد ملی و استانی داشته و نقش مهمی در تامین نیازهای حیاتی جامعه، امنیت غذایی، تامین مواد اولیه مورد نیاز صنایع و ایجاد اشتغال ایفا کرده است.
