سینمای کشور؛ از پایان کمدی‌ها به دلیل محرم تا اکران «بعد از رفتن»
با نزدیکی به ماه محرم اکران آثار کمدی در سینما به پایان می‌رسد؛ آثاری که مخاطب خوبی جذب کرده بود و حالا با اتمام اکرانش فرصت خوبی به دیگر آثار می‌دهد. همچنین فیلم «بعد از رفتن» هم آماده اکران است تا انسان در مدرنیته را برای مخاطب روایت کند.
به گزارش پایگاه خبری هیچ یک _ سینمای ایران از ابتدای سال ۱۴۰۲ تا کنون با تعداد بسیاری از آثار کمدی مواجه بود، آثاری برخی از آنها در جذب مخاطب موفق و بیشترشان هم در حد نامی معمولی در گیشه سینما باقی ماندند.
در طول این مدت رکورد فروش سینما توسط اثری کمدی شکسته شد و البته تعدادی آثار سینمایی مهم و مؤثر در ژانرهای اجتماعی و … زیر سایه کمدی‌ها قرار گرفتند تا مخاطبشان کمتر از حد انتظار باشد.
حالا مطابق با مصوبه شورای صنفی نمایش با فرارسیدن ایام دهه اول ماه محرم اکران فیلم‌های کمدی از روز پنجشنبه ۲۹ تیر در سینماهای سراسر کشور متوقف می‌شود.
شاید این فرصت خوبی برای آثاری چون «نگهبان شب»، «مصلحت» و «کت چرمی» باشد تا با کنار رفتن رقبا شرایط برابری را برای جذب مخاطب تجربه کنند.
در کنار این آثار سینمایی «بعد از رفتن» به تازگی با دریافت پروانه نمایش قرارداد اکران خود را هم ثبت کرده است، در جلسه روز گذشته شورای صنفی نمایش قرارداد سرگروهی فیلم سینمایی «بعد از رفتن» به کارگردانی رضا نجاتی و تهیه‌کنندگی محمود بابایی با پخش شهرفرنگ به سرگروهی پردیس ملت ثبت شد. اولین نمایش این فیلم در چهل‌ویکمین جشنواره فیلم فجر بوده است.
بعد از رفتن، داستان مردی به نام آرش (با بازی صابر ابر) است که بعد از کشاکش‌های بسیار زندگی شهری و طلاق با همسرش (سارا بهرامی) به جنوب کشور سفر کرده تا از هیاهو دور بماند، اتفاقات مختلف باعث بازگشت او به شهر و شروع قصه «بعد از رفتن» است.
امیرحسین مکاریانی منتقد سینما در رابطه با این فیلم نوشته است: «بعد از رفتن، بدون داشتن سوژه‌ای جدید قصد دارد با نزدیک کردن جهان مخاطب به فضای ذهنی شخصیت اصلی فیلم، به هم‌سویی دغدغه‌ها و همراهی با فیلم تا دقایق پایانی تبدیل شود اما در خلق موقعیت‌ها به توفیق چندانی نمی‌رسد و در رویارویی مخاطب با اتمسفر کلی فیلم به تأثیرگذاری عمیقی در ذهن و روان مخاطب نمی‌انجامد. فیلمی که در داستان و ساختار به ماهیت و ذات فیلم‌های سینمای کوتاه نزدیک است و می‌تواند با پرداختی بهتر به اثر قابل‌قبول‌تری در سینمای کوتاه بدل شود. می‌توان فیلم اول رضا نجاتی را شروعی کم‌جان اما نزدیک به استانداردهای سینمایی دانست و انتظار داشت در سال‌های بعد و با ساخت فیلم‌های بیشتر و در اختیار داشتن فیلمنامه‌ای بهتر به اثری قابل‌قبول‌تر و تماشایی‌تر برسد.»
همچنین محمد قربانی هم در رابطه با این فیلم نوشته است: «علاوه بر قصه نداشته، شخصیت‌های فیلم هم رها شده‌اند. پس از برگشتن مرد و پسرش به خانه پدری، هیچ ارتباطی بین شخصیت‌ها ساخته نمی‌شود. دعوای مرد با پدرش بدون پرداخت باقی می‌ماند، رابطه مرد و برادرش ساخته نمی‌شود و مادر هم می‌تواند کاملا از فیلم حذف شود. فیلمساز به جای ساختن این شخصیت‌ها و روابطشان، فقط چسبیده به صابر ابر و مرتبا از او نماهای بسته می‌گیرد تا ما را به زور با او همراه کند؛ اتفاقی که با داستان و کنش شخصیت ممکن می‌شود نه با کلوزآپ‌های گاه و بی‌گاه.»
«بعد از رفتن» با شروع اکران در سینمای بدون کمدی شاید شانس خوبی برای دیده شدن داشته باشد، فیلمی که بازیگران چهره بسیاری دارد که هرکدام می‌توانند مخاطبانی را به سالن‌های سینما بکشانند، هرچند با توجه به داستان‌های کلیشه‌ای، عدم کشش فیلمنامه و دیگر مسائل شاید مخاطب راضی از سالن سینما بیرون نرود.
صابر ابر یکی از این بازیگران است که به‌نظر می‌تواند به جذب مخاطب این فیلم کمک کند، مکاریانی در رابطه با حضور ابر در این فیلم نوشته است: «صابر ابر در این فیلم با تکرار نقش‌های مشابهی که تا به حال به دفعات در سینمای ایران بازی کرده است (که به‌نوعی شروع آن از درباره الی (اصغر فرهادی) است و در فیلم‌هایی همچون اینجا بدون من (بهرام توکلی)، انتهای خیابان هشتم (علیرضا امینی)، برف روی کاج‌ها (پیمان معادی) و … تکرار شده است تلاش کرده است در راستای تشدید فضای سرد و غم‌باری که پس از رفتن مونا (با بازی سارا بهرامی) درگیر آن شده بود، به تحلیل دقیقی از این نقش برسد. اما مشکل اصلی بعد از رفتن در تلاش نافرجام نویسنده و کارگردان برای دراماتیزه کردن بیش‌ازحد رخداد پیش‌آمده برای تأثیرگذاری حداکثری بر مخاطب و ایجاد درگیری بیشتر تماشاگر با جهان شخصیت اصلی فیلم است.»
در نهایت باید دید با پایان اکران فیلم‌های طنز در سینما، مخاطب تا چه میزان به دیگر ژانرهای سینمایی روی می‌آورد.
