کنسرسیوم دیالیز ایران، ۸۰ درصد نیاز کشور را تأمین می‌کند
کنسرسیوم دیالیز ایران، از تعدادی از شرکت‌های پیشرو در زمینه تولید تجهیزات پزشکی تشکیل شده است که توانسته‌اند بخش عمده نیاز بیماران کلیوی به دستگاه و ملزومات دیالیز را تأمین کنند.
به گزارش پایگاه خبری هیچ یک _ کنسرسیوم دیالیز ایران (ICD) در چندین سال اخیر توانسته است به کمک تجمیع امکانات خود، دستگاه دیالیز، تجهیزات و ملزومات آن را تا حد بالایی بومی‌سازی و تولید کنند.
عملیات دیالیز یکی از کارهایی است که بیماران کلیوی و افراد دارایی نارسایی کلیه یا نیازمند پیوند برای تصفیه خون خود، چندین بار در هفته انجام می‌دهند. در دیالیز، تصفیه خون، دفع مایعات اضافی و مواد زاید از بدن که وظیفه کلیه‌هاست به کمک دستگاه انجام می‌شود.
دستگاه دیالیز عمل جداسازی مواد سمی مانند اوره و آمونیاک از خون را به کمک فیلتر دیالیز انجام می‌دهد. این فیلترها به نوعی حیاتی‌ترین محصول برای بیماران مزمن کلیوی هستند و به همین دلیل اولویت نخست تولید کنسرسیوم دیالیز در ابتدای تشکیل خود، این فیلترها بود.
این دستگاه از بخش‌های مختلفی تشکیل می‌شود که کنسرسیوم دیالیز توانسته است تمام آن‌ها را بسازد. ماشین دیالیز، صندلی مخصوص و دستگاه تصفیۀ آب دیالیز از مواردی از این تجهیزات هستند که دانش تولید آن‌ها در اختیار تعداد محدودی از کشورهای جهان از جمله ایران است.
از طرفی، پودر بی‌کربنات، محلول و مواد مصرفی دیگر نیز از جمله مواردی است که تولید آن در داخل ایران و به کمک خانواده شرکت‌های فعال در حوزه دیالیز تولید می‌شود.
کنسرسیوم دیالیز را می‌توان یکی از نمونه‌های موفق تشکیل کنسرسیوم در کشور دانست. این کنسرسیوم، متشکل از حدود 10 شرکت تخصصی صنعت دیالیز است که ایده آن در سال 1389 مطرح شد و به تدریج با توسعه امکانات و توانایی‌ها، فعالیت‌ها و خدمات این کنسرسیوم گسترده شد. بنا به اعلام معاونت علمی و فناوری، این کنسرسیوم 80 درصد از نیاز بیماران به این تجهیزات و ملزومات را رفع کرده است.
در حال حاضر شرکت‌ها و مجموعه‌های دانش‌بنیان اندازه و حجم فروش کمی دارند و از طرفی توانایی‌های مختلفی را نیز در در تأمین قطعات و تجهیزات دارند. انجام تحقیق و توسعه روی بسیاری از نیازهای مهم و گلوگاهی کشور نیازمند این است که پروژه‌های کوچک تجمیع شود و چندین شرکت دانش‌بنیان به همراهی هم و با اشتراک توانایی‌ها و امکانات خود، به حل آن نیازها بپردازند. ایجاد کنسرسیوم‌های موضوعی می‌تواند تسهیل‌گری مهمی در رفع این نیازها ایفا کند.
