اهمیت خودکفایی در تولید گندم‌ در شرایط کنونی دنیا

به گزارش هیچ یک _ تاثیر گندم در امنیت غذایی و چشم انداز آینده، تحولات جهانی از نظر قیمت و تامین،  اهمیت خود اتکایی به تولید این محصول در داخل را بیشتر می‌کند، امسال کشور با تولید ۱۳.۵ میلیون تن گندم و خرید ۱۰.۵ میلیون تن از کشاورزان در تولید گندم نان خودکفا شد، اهمیت این مسئله از چند بعد قابل بررسی است.

1ـ صرفه جویی ارز

خرید تضمینی گندم امسال ۳ میلیون تن نسبت به سال گذشته و ۶ میلیون تن نسبت به دو سال گذشته افزایش دارد که به گفته مسئولان وزارت جهاد کشاورزی ۲ تا ۳ میلیون صرفه جویی ارزی برای کشور داد، در واقع این ارزها را کشاورزان از دل خاک سیاه به دست آورده‌اند که از نظر علم اقتصاد به عنوان ارز غالب شناخته می شود و اثرگذاری آن نسبت به ارزهایی که با سفته بازی و غیره به دست می آید بیشتر است.

2ـ افزایش ضریب امنیت غذایی

گندم بیشترین تاثیر را در ارتقای ضریب امنیت غذایی مردم دارد، نتایج یک پژوهش نشان می‌دهد که ۵۰ درصد پروتئین روزانه ایرانی‌ها از طریق نان تامین می شود، ۳۶ درصد کالری مردم و ۴۰ درصد امنیت غذایی کشور وابسته به گندم است.

گندم محصولی است که بیشترین سازگاری را با شرایط خشک دارد، در کشوری که میانگین ۲۳۳ میلی متر بارش دارد، گندم محصول ارزشمندی است که در این زمین‌های دیم جواب می‌دهد.

3ـ افزایش قدرت چانه زنی سیاسی

خودکفایی در تولید گندم چانه زنی کشور را در معادلات سیاسی با دیگر کشورها افزایش می‌دهد، امروزه کشورهای سلطه‌گر از ابزار نان و غذا برای تسلط بر دیگران استفاده می‌کنند، غذا اهرم فشار آنها شده و در حالی که در ظاهر می‌گویند دارو و غذا جزو تحریم‌ها نیست عملا از هر چیزی برای تحقق مطامع خود دریغ نمی‌کنند حتی تحریم غذا.

بنابراین برای کاهش این فشارها بویژه در شرایط تحریم، تحقق خود کفایی گندم بسیار اهمیت دارد، نمی توان سر یک میز چانه زنی سیاسی نشست و همزمان دست برای تامین غذا به سوی بیگانه دراز کرد.

4ـ جهان گندمی برای صادرات ندارد

دو سال همه‌گیری کرونا و  دو سال جنگ روسیه و اوکراین، شوک‌های تغییرات آب و هوایی و گرم شدن کره زمین، معادلات غذایی جهان را به هم زده است، سیاستمداران با وضع تعرفه‌های سنگین برای  گندم و دیگر کالاهای اساسی صادرات را محدود یا متوقف کرده‌اند، آنها اولویت را ابتدا به تامین داخل داده‌اند و بعد انبارهای خود را به صورت حداکثری تکمیل کرده‌اند به طوری که نیمی از گندم صادراتی جهانی فقط‌ در یک کشور ذخیره شده است، با این حساب گردش کالاهای اساسی بین مرزها به حداقل رسیده است، این خود نقض قانون تجارت جهانی است که به گردش آزاد کالا تاکید دارد اما می بینیم وقتی پای امنیت غذایی به میان آید سلطه‌گران هر قانونی را به نفع خود تفسیر می‌کنند.