تداوم حاشیه‌های ژیمناستیک با جنگ بر سر صندلی ریاست

به گزارش هیچ یک _ کسب نخستین مدال بازی‌های آسیایی ژیمناستیک جامعه ورزش را امیدوار کرده بود که نیروهای مدعی ریاست فدراسیون موقتا هم که شده مصالح این رشته را در نظر گرفته و مواضع خود را تعدیل کنند. شواهد موجود اما حکایت از شدت گرفتن صف آرایی دست اندرکاران گذشته و حال فدراسیون دارد.‌ گویا قرار نیست مدعیان این رشته پایه و مادر دست از حاشیه پردازی برداشته و اجازه دهند دامنه مشکلات فروکش کند. در همین راستا، طرفین مخاصمه با انرژی بیشتر سعی دارند به هر طریق ممکن حریف را  از میدان به در کنند.

کسب تک مدال پرش از خرک، شعله‌های اشتیاق آنها را چنان بالا برده که منافع خود را بر منافع ژیمناستیک ترجیح می‌دهند. یارکشی از میان هیات‌های استانی و اعضای مجمع و کسب پشتیبانی به هر بهای ممکن جدیدترین استراتژی طرفین دعوای ریاست ژیمناستیک شده تا حریف را کنار بزنند.

مدعیان به دنبال صندلی ریاست

در یک سوی این مجادله رئیس پیشین فدراسیون قرار دارد که پشتگرم به حمایت‌های فدراسیون جهانی و آرای تعدادی از اعضای مجمع، خود را رئیس واقعی فدراسیون می‌داند و برای رسیدن به این منظور از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کند. در سوی دیگر رئیس کنونی فدراسیون ایستاده که با وجود حضور کوتاه مدت در مسند قدرت به لطف بذل و بخشش پست‌های مضاعف به جمعی از روسای هیات‌های استانی، خود را مدیر آرمانی این ورزش پایه تلقی کرده و سعی دارد تا مسئولان ورزش و افکار عمومی را با خود همراه کند.

در راستای تقابل و صف آرایی جدید طرفین مخاصمه اخیرا رئیس هیات استان مازندران و سرپرست پیشین هیات تهران به نمایندگی از سوی رئیس سابق فدراسیون، ضمن استناد به نظر فدراسیون جهانی و مسئولان کمیته ملی المپیک خواهان کناره‌گیری عابد حقدادی شده‌اند.‌ متقابلا حمزه امین منش سرپرست فعلی دبیری فدراسیون در مصاحبه‌ای با اشاره به نامه تیرماه ۳۱ نفر از اعضای مجمع مبنی بر تایید کناره‌گیری دبیر و رئیس پیشین فدراسیون که ماه‌ها قبل نوشته شده، مخاطب نامه را  رئیس مجمع (هر کس که باشد) اعلام و تاکید کرده تقاضای ۳۱ نفر از اعضای مجمع این بوده که چرا استعفای نامبردگان به فدراسیون جهانی ارسال نشده تا تکلیف فدراسیون روشن شود. وی خواسته دیگر اعضای سی و یک نفره مجمع را لزوم تغییرات در ترکیب کمیسیون ها و برگزاری انتخابات با اساسنامه جدید فدراسیون ها اعلام کرده است.

چند دستگی در ژیمناستیک در اوج بحران

صرف نظر از برخی ابهامات موجود در نامه یاد شده و ادعاهای مسئولان پیشین فدراسیون، به نظر می‌رسد دغدغه اصلی طرفین دعوا صرفا معطوف به کنار زدن رقیب و تصاحب صندلی ریاست فدراسیون شده، در این میان البته آنچه مورد غفلت قرار گرفته بهره‌گیری از فرصت به دست آمده بر اثر تک مدال ژیمناستیک رر بازی‌های آسیایی است؛ در واقع این مدعیان هیچ برنامه هدفمند و حساب شده‌ای جهت تقویت ارکان این ورزش در چنته ندارند و نقشه راهی برای تداوم موفقیت‌های آینده در میان نیست. دعوای اصلی برسر ریاست فدراسیونی است که سال‌ها چوب همین اختلافات را خورده و بارها طعم تلخ بلاتکلیفی را چشیده است.

افراد درگیر بدون توجه نسبت به حواشی و تنش‌های طولانی مدت که ژیمناستیک را دچار چنددستگی و ضعف کرده خواب ریاست فدراسیون را می‌بینند. آنها به ظاهر، خود را خدمتگزار و منجی این ورزش می‌شمارند اما حاضر نیستند به خاطر مصالح همین رشته مادر، کمترین از خودگذشتگی داشته باشند. این رشته در نظر عده‌ای، به منزله گوشت قربانی است که هر کدام سعی دارند سهم بیشتری از آن بردارند.‌

در سوی دیگر این ماجرا، چهره‌های شناخته شده و زحمتکشان واقعی ژیمناستیک با نگرانی تمام، به آینده نافرجام این مجادلات می‌اندیشند و چشم امید به اصلاح امور توسط مسئولان ورزش دارند. آنها که در دایره قدرت مدعیان فدراسیون جایی ندارند اما بیش از همه نگران آینده این ورزش هستند هرچند فریادشان به گوش مسئولان ورزش نمی‌رسد. این جمع خاموش با وجود اینکه توسط تازه واردها و مدعیان ریاست فدراسیون به حاشیه رانده شده‌اند اما همچنان چشم گذاشته‌اند تا مسئولان ورزش دامن همت به کمر زده ضمن اتخاذ تدبیر درست و سیاست اصولی، کشمکش‌های طولانی مدت ژیمناستیک را به نفع جامعه این رشته زیبا مرتفع سازند.

رسالت مسئولان ورزش

با توجه به آنچه که ذکر شد پرسش اصلی این است که سیاست و برنامه مسئولان وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک جهت برون رفت از وضعیت موجود ژیمناستیک چیست و آنها تا کی نظاره‌گر کشمکش مدعیان ریاست فدراسیون خواهند بود؟ مدعیانی که به نظر می‌رسد بیش از خود ژیمناستیک به کرسی ریاست آن می‌اندیشند. تجربه ریاست پرحاشیه گذشته و ظهور مدعی جدیدی که کمترین سابقه و پیشینه‌ای در عرصه این رشته ندارد یک نکته را به ذهن متبادر می‌کند که مسئولان ورزش باید هر چه زودتر به این کشمکش‌ها پایان دهند.

آنها خوب می‌دانند ژیمناستیک از این وضعیت رها نمی‌شود مگر آنکه تفکر تازه‌ای بر این ورزش حاکم شود تفکری که به هیچکدام از طرفین دعوا وابسته نباشد اما بتواند همه نیروها را با رمز اتحاد و همدلی برای موفقیت این رشته پایه و مادر دور هم جمع کند.