سریال «رحیل» که در فصل اول با روایت روان یک برهه از تاریخ ایران، توانست مخاطبان را پای گیرندههای تلویزیون بنشاند، در فصل دوم هم سعی کرده همچنان با تکیه توأمان بر جذابیتهای داستانی تاریخی، روایتهای عاشقانه و در عین حال نگاه فراجنسیتی روزگاری سودازده را به تماشا بگذارد.
سریال «رحیل» که فصل اول آن از شبکه سوم سیما پخش شد، در فصل دوم از گذار تاریخ گذر کرده و ادامه داستان را در دوران جدید، یعنی شکل گیری پایه های حکومت پهلوی روایت می کند.
دوران گذار در تاریخ تمام ممالک دنیا شرایط و اهمیت خاص خود را دارد. بی شک این گذار رویکرد داستانی رحیل را نیز دچار دستخوش خواهد کرد. رامین عباسیزاده طراح اصلی داستان و تهیهکننده سریال «رحیل» در فصل دوم سرگرد زمان خان و همسر ساحره اش بیتاج را در دوره جدید دارای قدرت بیشتری ظاهر کرده و فشار بر روی رحیل و اصلان بیش از پیش شده و در عین حال پیچش شخصیت تازه ای از اصلان را در شمایل جوانی که میخواهد قهرمانانه از کیان عشق و در نگاهی از بالا، هویت ایرانی که با آزادگی عجین است، دفاع کند، به نظاره گذاشته است.
همچنان بازی های موثر فرخ نعمتی، اندیشه فولادوند، حمیدرضا آذرنگ و جوانترهایی نظیر گیتا راد و علی عباسیزاده که خیلی خوب اضلاع یک چندضلعی پر نوسان را به نمایش گذاشتهاند در نوع خود حائز اهمیت است. امثال نعمتی، آذرنگ و فولادوند که سالهاست کار میکنند، ولی غنای بازیگران جوان رحیل موجب خواهد شد در آینده نزدیک گیتا راد و علی عباسیزاده بتوانند گزینه های مطمئن برای کاراکترهای جوانانه آثار سینمایی و تلویزیونی باشند. به خصوص که با پا به سن گذاشتن شماری از چهرههای دهه نود، حالا وقتش است که خون تازه ای به جریان بازیگری تزریق شود و چه فرصتی بهتر از این.
تهیه کننده رحیل و کارگردان آن تمام تلاش خود را به کار گرفته اند تا بتوانند، هم مخاطبان فصل پیش خود را حفظ کرده و هم تماشاگران بیشتری را بیننده این سریال کنند و در این جهت است که نویسنده داستان نیز دیگر کاملا ماجراجویانه پیش رفته و سعی کرده عین سبک زندگی پرسوءظن مابین قجر و پهلوی را دراماتیزه کند تا گروه طراح صحنه و طراح لباس سریال بتوانند به سمت خلق چیدمانی بروند که در عین حفظ شئونات، چشمنواز هم باشد.
سریال رحیل در فصل دوم خود موسیقی تیتراژی دارد که درست مثل روایت داستانی فراجنسیتی است یعنی در کنار آوای مردانه، شاهد همخوانی بانوان هم هستیم که این، خودش میتواند بابی جدید باشد برای داستانگویی زنانه و در عین حال استفاده از هنرنمایی بانوان ایرانی در همه سطوح از بازیگری تا پشت صحنه که امتداد آن میتواند رقم زننده حضور بانوان کارگردان در گروه کارگردانی چنین سریالهایی در سالهای آتی هم باشد.
مخاطبان انتظار دارند سریالهای تاریخی گیراتر و قوی تر از سریالهای روتین باشند و تهیه کننده رحیل و کارگردان آن توان خود را به کار گرفته اند که این اتفاق بیفتد. مخاطبانی که رحیل را پیگیری کرده اند عمدتا جذب داستان ساده و روانی شده اند که خیلی امروزی است ولی در دالان تاریک تاریخ روایت میگردد. هرچه سریالهای تاریخی بر این تاریکیها بیشتر نور بتابانند، جذابیت اثر بالاتر خواهد رفت…