پژوهشگران موفق به کشف یک مولکول منشأ حیات در قمر انسلادوس زحل شدهاند. آنها همچنین شیمی پیچیدهای را در این قمر شناسایی کردهاند که باعث افزایش احتمال وجود حیات در آن میشود.
انسلادوس ممکن است خیلی جذاب به نظر نرسد، چرا که در واقع یک گلوله برفی بزرگ است. اما در زیر این پوسته یخی، اقیانوس جهانی عمیقی وجود دارد که به لطف دریچههای گرمابی، به طرز شگفتآوری برای زندگی مناسب است و به نظر میرسد یک مجموعه از مواد مهم برای تشکیل حیات در آن وجود دارد.
در طول سالها، دانشمندان مولکولهای آلی پیچیده، فسفر، متان و سایر ترکیبات مورد نیاز برای شکلگیری حیات را شناسایی کردهاند که میتواند توسط میکروبها منتشر شود. در مطالعهای دیگر، دانشمندان میکروبهای زمینی را در معرض این شرایط قرار دادند و متوجه شدند که رشد میکنند.
اکنون این مطالعه جدید با تجزیه و تحلیل دادههای جمعآوریشده توسط کاوشگر کاسینی ناسا، اعتبار بیشتری به فرضیه قابلیت سکونتپذیری انسلادوس برای برخی از اشکال حیات میدهد.این تیم ابتدا «هیدروژن سیانید» را شناسایی کرد، مولکولی که نقطه شروع اکثر نظریهها در مورد چگونگی شروع حیات در اینجا بر روی زمین است. پژوهشگران آن را نوعی ابزار همهکاره مینامند، زیرا این مولکول در تشکیل اسیدهای آمینه که بلوکهای سازنده زندگی هستند، بسیار متنوع است.
این تیم همچنین شواهدی را کشف کرد که نشان میدهد منابع انرژی شیمیایی در انسلادوس بسیار قویتر و متنوعتر از آنچه قبلاً شناخته شدهاند، هستند. در سال ۲۰۱۷ دانشمندان شواهدی از شیمی بالقوه حفظ حیات در فرآیندی به نام متانوژنز(methanogenesis)، متشکل از کربن دی اکسید، متان و هیدروژن پیدا کردند.پژوهشگران در این مطالعه جدید، انواع مختلفی از ترکیبات آلی را پیدا کردند که اکسید شده بودند، فرآیندی که به آزادسازی انرژی شیمیایی در مقادیر بیشتر کمک میکند.
کوین هند یکی از نویسندگان این مطالعه میگوید: اگر متانوژنز از نظر انرژی مانند یک باتری ساعت کوچک باشد، نتایج ما نشان میدهد که اقیانوس انسلادوس ممکن است چیزی شبیه به باتری ماشین ارائه دهد که قادر است مقدار زیادی انرژی را برای هر حیاتی که ممکن است وجود داشته باشد، فراهم کند.دانشمندان خاطرنشان میکنند که مسیرهای شیمیایی پیشنهاد شده در این مطالعه را میتوان در آزمایشگاه آزمایش کرد و با قویتر شدن پرونده حیات در انسلادوس، بدون شک کار بیشتری روی این قمر عجیب زحل متمرکز خواهد شد.این پژوهش در مجله Nature Astronomy منتشر شده است.