نگاهی به «شمشیر و اندوه»؛ نوید درخشش انیمیشن در ایران
انیمیشن «شمشیر و اندوه» کاری از مرکز انیمیشن سازی مهوا است، اثری مذهبی که به نوعی اولین اثر هایپر رئال ایرانی است و نویدی برای درخشش ایران در صنعت انیمیشن.
پایگاه خبری هیچ یک ـ گروه سینما: پویانمایی تحول سریعی را در دنیا پشت سر می‌گذارد و آینده تصویر در اختیار انیمیشن است. در کشور ما هم در سال‌های اخیر توجه زیادی به توسعه انیمیشن شده است.انیمیشن برای بیان مفاهیم مذهبی ظرفیت‌هایی بیشتر از فیلم‌های سینمایی و مستند دارد.
بسیاری تصور می‌کنند انیمیشن صرفا عرصه تخیلات و رویاپردازی های کودکانه است. اگرچه این باور به دلیل تمرکز اغلب آثار انیمیشنی بر سرگرم کردن کودکان با بهره گیری از مولفه‌ها و شخصیت‌ها، غیرواقعی و اساسا برخاسته از تخیلات ذهن بشری است، اما امکان بهره گیری از انیمیشن برای طرح مسائل مهم بشری و پروراندن باورهای دینی را نمی توان نادیده گرفت.
ساخت انیمیشن‌های مذهبی در ایران از سال‌های ابتدایی دهه ۱۳۶۰ آغاز شد و تا به امروز ادامه پیدا کرد، اما در سال‌های اخیر این به شکلی جدی تر دنبال می‌شود و حتی آثار سینمایی بلند نیز در همین قالب ساخته شده است.
«شمشیر و اندوه» به کارگردانی عماد رحمانی و مهرداد محرابی و تهیه‌کنندگی مهدی جعفری جوزانی جدیدترین انیمیشن مذهبی به شمار می‌رود که در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر رونمایی شده است.ِ
داستان انیمیشن
این انیمیشن برهه تاریخی بعد از شهادت امام حسن مجتبی (ع) تا ورود امام حسین (ع) به کربلا را از زادیه دید یک ایرانی ساکن در شهر مدائن روایت می‌کند. پرداختن به این برهه از تاریخ اسلام که کمتر بدان توجه شده است و شرح وضعیت آسف بار مردم در زمان خلافت معاویه و یزید و به تصویر کشیدن فضای اختناق و سیاه آن دوران که زمینه ساز قیام امام حسین(ع) شد، نشان از هوشمندی سازندگان «شمشیر و اندوه» دارد.
سازندگان این انیمیشن سعی داشته‌اند با تلفیقی از معماری ایرانی و هزار و یک شبی منطقه بین‌النهرین، فضای بصری جذابی برای روایت قصه اکشن درام خود بسازند که حتی مخاطب بزرگ‌سال را نیز جذب کند. بهره‌گیری «شمشیر و اندوه» از نوین‌ترین ابزارهای طراحی کاراکتر و استفاده از اسکن انسانی(MetaHuman) برای اولین بار در تاریخ انیمیشن ایران از نکات مهم این انیمیشن است.
معادل سازی با قهرمان‌های شناخته شده
داستان حول یک گروه ایرانی از علویان به رهبری پرویز و سپس برادرش ماهان و پسرش کارن شکل می‌گیرد. شخصیت‌هایی که شباهت عجیبی به ابرقهرمانان فیلم‌ها و انیمیشن‌های غربی و پرمخاطب دارند. کارن در واقع شبیه مردعنکبوتی است که با فشردن مچ دستش طنابی بیرون آورده و از در و دیوار بالا می‌رود و می‌پرد و با قدرت ماورایی خود یک تنه از پس همه شرطه‌ها بر می‌آید.
عمو ماهان نیز بویژه در سکانسی که کشته می‌شود شنل سیاه بر سر دارد و برای مخاطب تداعی‌گر بتمن می‌باشد. این شیوه می‌تواند در گام اول برای نوجوان قهرمان سازی کند تا احتمال جذب مخاطب بیشتر شود.
اساس داستان این انیمیشن بر یک رقابت عشقی و حسادت بناشده است. مثلث عشقی کارن، آندیا و جاوید. از همان ابتدا مخاطب متوجه بدجنسی و حسادت جاوید نسبت به کارن می‌شود. حسادتی که در نهایت نقشه قیام کارن و دوستانش را با شکست مواجه می‌کند.
کلام آخر
در پایان باید گفت «شمشیر و اندوه» بدلیل طراحی منحصر بفرد کاراکترهایش که آنها را ملموس و واقعی جلوه می‌دهد، از لحاظ تکنیکی نویدبخش آینده‌ای روشن در سینمای انیمیشن خواهد بود اما باز هم همانند بسیاری از انیمیشن‌های ایرانی فیلم‌نامه‌ای قوی و منسجم ندارد و آنچه بعد از تماشای آن در ذهن مخاطب می‌ماند یک انیمیشن اکشن مملو از صحنه‌های شمشیر بازی و تعقیب و گریز می‌باشد.
قطعا با کمی دقت در محتوا تیم سازنده شمیر و اندوه می‌توانند تحولی جدی در انیمیشن ایران ایجاد کنند.
