با خوردن این داروها احساس خستگی می‌کنید
اگر قرص خواب مصرف می کنید، انتظار دارید که احساس خستگی کنید، اما انواع دیگر داروها نیز می توانند باعث خستگی شوند.
به گزارش هیچ یک _ این یکی از شایع ترین عوارض جانبی داروهای تجویزی و بدون نسخه است.هنگامی که داروها شما را خسته می کنند، اغلب به این دلیل است که بر مواد شیمیایی موجود در مغز شما به نام انتقال دهنده های عصبی تأثیر می گذارند. اعصاب شما از آنها برای انتقال پیام به یکدیگر استفاده می کنند. برخی از آنها میزان بیداری یا خواب آلودگی شما را کنترل می کنند.
داروهایی که باعث خستگی می شوند
برخی از رایج ترین داروهایی که می توانند شما را خسته کنند عبارتند از:
داروهای آلرژی (آنتی هیستامین ها)، مانند برومفنیرامین (Bromfed، Dimetapp)، دیفن هیدرامین، هیدروکسیزین (Vistaril، Atarax) و مکلیزین (Antivert). برخی از این آنتی هیستامین ها در قرص های خواب نیز وجود دارند.
داروهای ضد افسردگی یکی از انواع داروهای ضد افسردگی به نام سه حلقه ای می تواند باعث احساس خستگی و خواب آلودگی شود. برخی از آنها بیشتر از دیگران این کار را انجام می دهند، مانند آمی تریپتیلین (Elavil، Vanatrip)، دوکسپین (Silenor، Sinequan)، ایمی پرامین (Tofranil، Tofranil PM) و تریمیپرامین (Surmontil).
داروهای ضد اضطراب بنزودیازپین‌هایی مانند آلپرازولام (زاناکس)، کلونازپام (کلونوپین)، دیازپام (والیوم) و لورازپام (آتیوان) بسته به اینکه کدام یک را مصرف می‌کنید، می‌توانند برای چند ساعت تا چند روز احساس خواب‌آلودگی یا ضعف داشته باشید.
داروهای فشار خون بتا بلوکرها، مانند آتنولول (تنورمین)، متوپرولول تارتارات (لوپرسور)، متوپرولول سوکسینات (Toprol XL) و پروپرانولول هیدروکلراید (ایندرال)، برای نام بردن از چند مورد. آنها با کند کردن قلب شما کار می کنند که می تواند شما را خسته کند.
درمان سرطان، انواع مختلف درمان سرطان می تواند با تغییر سطح پروتئین و هورمون ها در بدن شما را بسیار خسته کند. همانطور که سلول های سرطانی را از بین می برند، به برخی از سلول های طبیعی آسیب می رسانند یا از بین می برند. سپس بدن شما باید انرژی بیشتری را برای تعمیر یا تمیز کردن سلول ها صرف کند.
داروهای روده، داروهایی که حالت تهوع را کنترل می کنند، شما را از استفراغ باز می دارند یا اسهال را درمان می کنند، می توانند شما را خواب آلود کنند.
شل کننده های عضلانی، اکثر شل کننده های عضلانی مستقیماً روی عضلات شما کار نمی کنند. در عوض، آنها روی اعصاب مغز و ستون فقرات شما کار می کنند تا ماهیچه ها را شل کنند. اثرات آنها بر روی سیستم عصبی شما می تواند شما را خسته کند. برخی شل کننده های عضلانی رایج عبارتند از: کاریزوپرودول (سوما) و سیکلوبنزاپرین (فلکسیریل).
داروهای ضد درد اپیوئیدی، مواد افیونی مانند مواد شیمیایی بدن شما برای کنترل درد، به نام اندورفین، عمل می کنند. موارد رایج عبارتند از فنتانیل (Actiq، Duragesic، Fentora)، اکسی کدون و آسپرین (Percodan)، اکسی کدون و استامینوفن (Percocet، Roxicet)، مورفین، اکسی مورفون (Opana، Opana ER)، اکسی کدون (OxyCondoney and OxyContin) لورست، لورتاب، ویکودین).
داروهای تشنج یا صرع، این داروها که ضد تشنج نیز نامیده می‌شوند، می‌توانند روی سلول‌های مغز یا مواد شیمیایی که برای ارسال پیام استفاده می‌کنند، کار کنند. برخی از این داروها همان داروهایی هستند که اضطراب را درمان می کنند، مانند بنزودیازپین ها. سایر داروهای رایج تشنج عبارتند از: کاربامازپین (Tegretol/Tegretol XR/Carbatrol)، فنوباربیتال، فنی توئین (Dilantin، Phenytek)، توپیرامات (Topamax) و والپروئیک اسید (Depakene، Depakote).اگر نوع دارویی که مصرف می کنید در اینجا فهرست نشده است، برچسب را برای کلماتی مانند “ممکن است باعث خواب آلودگی شود” بررسی کنید. این می تواند به شما کمک کند تا بدانید در حین مصرف چه چیزی باید انتظار داشته باشید.
آنچه شما می توانید انجام دهید
اگر داروی شما احساس فرسودگی می کند، مصرف آن را قطع نکنید. شما می توانید راه های دیگری را برای مبارزه با عارضه جانبی و افزایش انرژی امتحان کنید:
*کمی ورزش کنید، مانند پیاده روی سریع یا حرکات کششی.
*نفس های عمیق بکشید.
*کمی کافئین مانند قهوه یا چای بنوشید.
اگر داروی بدون نسخه مصرف می‌کنید، از پزشک یا داروساز خود بپرسید که آیا نسخه‌های «غیر خواب‌آور» آن وجود دارد که می‌توانید به جای آن استفاده کنید. مهم است که بپرسید تا مطمئن شوید که روی هیچ دارویی که مصرف می کنید تأثیر نمی گذارد.
راهکارهای پزشک برای مقابله با خستگی
*داروی شما را عوض میکند
*دوز مصرفی شما را تغییر می دهد
*به شما بگوید که داروی خود را در زمان دیگری مصرف کنید، مانند عصر یا قبل از خواب
*برای کمک به احساس هوشیاری و بیداری، دارویی تجویز کنید
،هیچ دارویی که قرار است به شما کمک کند بیدار بمانید، مصرف نکنید، مگر اینکه پزشکتان بگوید مشکلی ندارد.
