گزارش تحلیلی: آرسنال چطور در اتحاد نباخت

برای هواداران منچسترسیتی که به پیروزی امیدوار بودند و بی‌طرف‌هایی ‏که خواهان سرگرمی و فوتبال زیبا هستند، این مسابقه ناامیدکننده بود، اما در مقابل برای هواداران ‏آرسنال و کسانی که به فوتبال تاکتیکال علاقه‌مند هستند، جای قدردانی زیادی وجود دارد.
به گزارش هیچ یک _ فصل گذشته که منچسترسیتی به امید قهرمانی آرسنال پایان داد؛ آنها در همان مسابقه نابود ‏شدند، اما این بار تیم میهمان بسیار قوی ظاهر شد. شاید این یک پیروزی برای آرسنال نبود اما رقابت ‏قهرمانی را بسیار داغ کرد، به گونه‌ای که لیورپول، آرسنال و سیتی در نه بازی باقیمانده لیگ، تنها سه ‏امتیاز از یکدیگر فاصله دارند.‏
سرمربیان دو تیم بازی را چگونه دیدند؟
گواردیولا گفت: آنها به ما اجازه دادند که به سمت چپ خود برویم، سمتی که مارتین اودگارد و بوکایو ‏ساکا در آنجا حضور داشتند و بعد از همان ناحیه به طرز باورنکردنی پرس می‌کردند. زمانی که می‌‏توانستیم توپ را به خط آخر حمله انتقال دهیم، آنها مجبور به عقب‌نشینی می‌شدند، هرچند که از ‏عقب زمین نیز به خوبی در وضعیت بلاک، دفاع می‌کردند؛ چرا که پیدا کردن فضا برای ما واقعا سخت ‏بود. ما نمی‌توانستیم زیاد پرس کنیم، چرا که آنها عمدتا از توپ‌های بلند استفاده می‌کردند.‏

آرتتا گفت: فکر می‌کنم از نظر دفاعی، ما فوق العاده بودیم. ما باید از بالای زمین آنها را تحت فشار ‏قرار می‌دادیم؛ واقعا خوب بودیم، چرا که مشکلات زیادی برای آنها ایجاد کردیم. وقتی آنها به این ‏خوبی بازی می‌کنند، شما مجبور به عقب نشینی و دفاع در بلاک پایین زمین می‌شوید. آنها ‏بازیکنان ما را به عقب نشینی وا داشتند، اما ما نیز به خوبی فضاها را پوشش دادیم.‏
آرایش‌های اولیه

بازیسازی منچسترسیتی
گواردیولا منچسترسیتی را با آرایش 1-3-2-4 به زمین فرستاد. متئو کواچیچ و رودری به عنوان دو پیوت ‏‏(دو بازیکن پست شش) و یوشکو گواردیول و مانوئل آکانجی را به عنوان مدافعان کناری قرار داد. در ‏بازیسازی از عقب زمین، کواچیچ اغلب در سمت چپ دو مدافع میانی قرار می‌گرفت و مدافعان ‏کناری برای ایجاد عرض به جلو فشار می‌آوردند. برناردو سیلوا و فیل فودن در کنار رودری (مطابق ‏شکل زیر) به خط میانی رفتند، و کوین دی بروین بالاتر از خط میانی، از ارلینگ هالند حمایت می‌کرد.‏

این جابه‌جایی‌ها سبب شد تا آرسنال شکل دفاعی 2-4-4 خود را مقابل آنها تشکیل دهد. تیم ‏میهمان از تحت فشار قرار دادن کواچیچ صرف نظر کرد و به جای آن کای هاورتز و مارتین اودگارد را در ‏مقابل سه مدافع میانی برآورد شده سیتی قرار داد. این کار باعث شد تا سیتی بر مالکیت توپ ‏مسلط شود و در دقایق زیادی از نیمه اول، آنها مجبور به دفاع در وضعیت بلاک از زمین خودی شوند.‏
آرسنال مجبور شد عقب نشینی کند
شکستن لو بلاک آرسنال به چالش اصلی سیتی تبدیل شد. سیتی در یک سوم تهاجمی، سیلوا را ‏در عرض سمت راست قرار داد؛ با این حال در سمت چپ، فودن برای حمایت از دی بروین و هالند ‏‏(مطابق شکل زیر) در عمق باقی می‌ماند. کواچیچ به عنوان پست هافبک میانی، به عریض شدن ‏تیم کمک می‌کرد و با بازی خوب گواردیول، ساکا اغلب در سمت راست آرسنال به عقب کشیده می‌شد. بنابراین تیم میهمان اغلب با یک مدافع اضافی، به دفاع پنج نفره تبدیل می‌شد و گاهی اوقات ‏حتی با عقب‌نشینی گابریل ژسوس با یک خط شش نفره دفاع می‌کرد. بر خلاف ساکا، که در نیمه ‏اول حداقل تاثیر ضدحمله‌ای داشت، ژسوس در انتقال تهدیداتی را بر علیه سیتی ایجاد کرد. مهاجم ‏سابق سیتی، درخشان‌ترین جرقه آرسنال در نیمه اول بود.‏

معضل مدافع کناری سیتی
آرسنال سخت تلاش کرد تا خطر ایجاد شده توسط سیتی را در کانال چپ خود محدود کند؛ و ساکا ‏اغلب مسیر پاس‌های کواچیچ را به فودن و دی بروین مسدود می‌کرد. بن وایت نیز در کنار جورجینیو ‏بیشتر در کانال‌های عمقی زمین حضور داشت. (مطابق شکل زیر)

در حالی که دکلان رایس بالاتر از این دو نفر حضور داشت و به عنوان خط اول پرس آرسنال، آماده ‏درگیری و ایجاد فشار بود. فشردگی عمقی آرسنال در سمت راست، فضا را برای گواردیول ایجاد می‌کرد که به جلو برود و اغلب در برابر بن وایت قرار می‌گرفت.‏

با این حال، سیتی فاقد پاس آخر یا سانتر از هر دو طرف بود. آنها برای حفظ سرعت حملات خود ‏تلاش کردند، اما نتوانستند بازیکنانی را پیدا کنند که بتوانند سرعت بازی را افزایش دهند.
واقعیت این است که بازی با دو مدافع کناری که ذاتا مدافع میانی هستند، و پس از رسیدن به یک ‏سوم نهایی مالکیت توپ محدودتری دارند؛ خطر هجومی سیتی را محدود می‌کرد به‌ ویژه وقتی ‏آرسنال چنین بلاک فشرده‌ای ایجاد کرده است.‏
پرس آرسنال از بالاتر ‏
به طور مشخص آرتتا به بازیکنانش دستور داد تا در شروع نیمه دوم پرس را بالاتر ببرند. ساکا به خط ‏اول پرس ملحق شد و به سمت کواچیچ رفت. آرسنال در اواخر نیمه اول چند موقعیت گل خطرناک را ‏به دست آورده بود که بیشتر در نتیجه اشتباهات نادر بازیکنان سیتی روی توپ بود. با این حال، آنها با ‏افزایش پرس به دنبال این بودند تا بتوانند نفوذهای سمت چپ سیتی را محدود کنند.
بن وایت در حمایت از ساکا بالاتر رفت تا گواردیول را از خیلی بالاتر تحت فشار قرار دهد و ویلیام سالیبا ‏نیز به آنها ملحق می‌شد. مدافع میانی سمت راست آرسنال به نیمه زمین سیتی (مطابق شکل ‏زیر) نفوذ می‌کرد و گابریل را در یک بازی شدید و اغلب پرتنش، در وضعیت یک در مقابل یک مقابل ‏هالند رها کرد. آرسنال بازپس‌گیری‌های بیشتری پیدا کرد و لحظات خطرناکی را قبل از واکنش ‏گواردیولا توانست خلق کند.‏

تغییرات گواردیولا
پاسخ سرمربی سیتیزن‌ها به پرس بهبود یافته آرسنال، معرفی دو وینگر واقعی یعنی جک گریلیش و ‏ژرمی دوکو بود. هر دوی آنها اکنون تا جایی که ممکن بود عرض را حفظ می‌کردند؛ از طرفی سیلوا ‏به مرکز زمین رفت تا به عنوان شماره هشت دوم پشت سر هالند بازی کند. ریکو لوئیس، جایگزین ‏اولیه ناتان آکه مصدوم، در کنار رودری به عنوان هافبک میانی قرار گرفت و آرسنال مجدداً مجبور شد ‏عقب نشینی کند و در وضعیت لو بلاک قرار گیرد. ‏

شانس بزرگ آرسنال
مارتینلی و تروسارد به دلیل وظایف دفاعی بیشتر و موقعیت بسیار عمیق‌تر از حد معمول، بازدهی ‏تهاجمی بسیار کمی ارائه کردند. بلاک آرسنال برای برهم زدن و به هم ریختن بازی سیتی طراحی ‏شده بود؛ در واقع به دنبال یک اشتباه موقعیتی یا انتقال پاس غلط از سیتیزن‌ها بودند تا آنها را ‏مجازات کنند.
زمانی که اودگارد و هاورتز برای استفاده از فضاهای مرکزی بین خطوط از نیمه سیتی خارج شدند، ‏آرسنال یک شانس بزرگ گلزنی را برای ربودن هر سه امتیاز بازی داشت. از آنجایی که لوئیس در ‏موقعیتی قرار نداشت که بتواند یک خط دفاعی 4 نفره ایجاد کند، سیتی با یک ساختار دفاع سه نفره ‏‏(مطابق شکل زیر) باقی ماند.‏

تروسارد می‌توانست به فضاهای بزرگ پشت سر نفوذ کند، اما علی‌رغم اینکه مارتینلی یک حرکت ‏مشابه در سمت دور انجام داد، آرسنال نتوانست از این موقعیت به‌درستی استفاده کند؛ بازی بدون ‏گل به پایان رسید و لیورپول تنها برنده آن روز باقی ماند.‏
منبع: ‏Coaches’ voice
مترجم: امیرحسین شادمان