ریچارد اودون
به گزارش هیچ یک,ریچارد اودون روز پانزدهم می ۱۹۳۳ در نیویورک و در یک خانواده روس تبار متولد شد. پدرش، جاکوب خرده‌فروش لباس و مادرش انا، از خانواده‌ای بود که طراحی و دیزاین لباس و مد انجام می‌داد. همین موضوع سبب شد ریچارد به هنر و مد گرایش پیدا کند. کسی که عکاسی مد به قبل و بعد از او تقسیم می‌شود. علاقه ریچارد به عکاسی از سن ۱۲ سالگی شروع شد. در آن زمان او از دوربین خانوادگی‌شان که یک دوربین کداک باکس برونیگ بود، استفاده می‌کرد. البته این دوربین چندان جوابگوی حس اشتیاق او نبود و او را از عکاسی از زندگی شخصی افراد دور نگه می‌داشت. اولین سوژه ریچارد برای عکاسی خواهر زیبا و کوچک‌ترش لوییز بود. لوییز در سن نوجوانی مبتلا به اسکیزوفرنی شد و این موضوع ریچارد را به عکاسی از سوژه‌های تراژیک و زیبا علاقه‌مند کرد. پس از آن با دوربین رولیفلکسی که پدرش به او هدیه داده بود مشغول عکاسی شد و به عنوان عکاس از تفنگداران دریایی بازرگان عکس می‌گرفت. از ۱۹۴۴ تا ۱۹۵۰ اودون مشغول مطالعه و یادگیری عکاسی در محضر «الکسی برودویچ» در لابراتوار او در مدرسه جدید مطالعات اجتماعی شد. در همان سال او به‌عنوان عکاس برای تبلیغات یک فروشگاه استخدام شد اما پس از مدت کوتاهی توسط برود ویچ به عنوان مدیر هنری مجله مد «هایپر بازار» برگزیده شد. اودون از تکنیک استاندارد عکاسی در آتلیه با مدل‌هایی که بی‌حرکت می‌ایستادند و لبخند می‌زدند راضی نبود و برای اولین بار برای عکاسی مد به بیرون از استودیو روی آورد. در ۱۹۴۶ اودون استودیوی خودش را افتتاح کرد و به عکاسی مد برای مجلات «ووگ» و «لایف» پرداخت و در همان هنگام نیز مدیر مجله هایبر بازار شد. از ۱۹۵۰ عکس‌هایش در مجلات «لایف» و «گرافیس» چاپ می‌شد و در ۱۹۵۲ تدوینگر مجله هنر تئاتر نیز شد. او شروع کرد به عکاسی از مدل‌ها در حالت حرکت و پرش در آن زمان این کار او یک حرکت خارق‌العاده محسوب می‌شد. اودون در عکاسی پرتره سعی می‌کرد جوهره باطنی و حالت روحی سوژه‌هایش را به نمایش بگذارد قبل از شروع عکاسی گاهی سوژه‌هایش را در شرایط ناراحت‌گیر میانداخت یا با سؤال‌های روانشناسی بحث‌انگیز آن‌ها را درگیر می‌کرد و به این ترتیب عکسهای خاصی از سوژه‌هایش می‌گرفت. او از بسیاری شخصیت‌های هنری و سیاسی زمان خودش عکاسی کرده است. افرادی جون «باستر کیتون»، «مارین اندرسون»، «مرلین موریون»، «عذرا پاوند»، «ایرک دینسن» دویت آیزنهاور»، «اندی وارهول»، «چارلی چاپلین» و…
Maya Plisetskaya 1962
از ویژگی‌های دیگر عکسهای او، چاپ عکس در سایزهای بسیار بزرگ بود، به طوریکه گاهی ارتفاع عکس‌هایش به ابعاد ۳ در ۱۰۵ متر می‌رسید.
یکی دیگر از کارهای او سفر به غرب آمریکا و عکاسی از کابوی‌ها، معدنچیان و سایر ساکنان غرب آمریکا بود. او در سال ۹۷۹ا نمایشگاهی با عنوان در غرب آمریکا بر پا کرد که شامل ۱۲۴ عکس پرتره از ساکنان غرب آمریکا و از جنجال‌برانگیزترین نمایشگاه‌های آن دوران بود. در این نمایشگاه تصاویر در ابعاد واقعی برابر ابعاد انسان نمایش داده شدد. برای این نمایشگاه اودون دو بار به غرب سفر و در ۷۵۲ جلسه عکاسی کرد و ۱۷۰۰۰ قطعه عکس گرفت! عکس‌هایش رتوش نشده‌اند و هیچ قسمتی از عکس‌هایش برش نخورده است.
ابتدای کار اودون مصادف با دوران تجدید حیات شهر پاریس بود که پس از سال‌های جنگ مجدداً مبدل به مرکز بزرگ مد و فرهنگ شده بود. عکسهای او از مجموعه‌های بزرگ
مد پاریس که آن‌ها را در خارج از عکاسخانه می‌گرفت، از زمره درخشان‌ترین آثاری است که در ابتدای کار خود در دنیای مد به خلق آن‌ها پرداخت. سرمشق اودون در این عرصه، مارتین مونکاچی نام داشت. او نخستین عکاسی بود که توانست به این‌گونه عکاسی که تا آن زمان ایستا و قراردادی بود، زندگی و حرکت ببخشد. اودوں نیز به شیوه مونکاچی، مانکن‌های خود را به جنب‌وجوش خوش وا می‌داشت و از آن‌ها در حالی که می‌خندیدند، حرکت می‌کردند، از روی یک گودال آب می‌پریدند و از تاکسی خارج می‌شدند، عکس می‌گرفت.
مانکن‌های جذاب و بسیار وجیه او، در نقطه مقابل مانکن‌های دوران پیش از جنگ که دارای چهره‌هایی سرد و بی‌روح بودند. قرار داشتند.
Alfred Hitchcock 1973
برای شناخت بهتر این هنرمند باید گفت او بیشتر عمر خود را در استودیوی سفید خود سپری کرد؛ جایی که می‌توانست نور و … را کنترل کند و از مدل‌ها و پرتره‌هایش به بهترین شکل عکس بگیرد.
اودون یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان عکاس در طول تاریخ عکاسی لقب گرفته و در منابع زیادی از او به‌عنوان یکی از ۵۰ عکاس تأثیرگذار این رشته نام برده شده است. عکاسی مشاهیر مد اجتماعی و خبری از جمله زمینه‌هایی است که اودون در آن به فعالیت پرداخت. ولی او شهرت ماندگارش را بیشتر مدیون نگاهی متفاوت و خلاق در زمینه عکاسی مد و پرتره است. اودون در نیمه قرن بیستم چنان انقلابی در عکاسی از مدل‌ها به راه انداخت که خیلی از عکاسان و منتقدان هنری عکاسی مد در استودیو را به قبل و بعد از «ریچارد اودون» تقسیم‌بندی می‌کنند. سبک و شیوه عکاسی اودون و پرتره‌های او در خلال سال‌های فعالیتش بارها دگرگون شد.
Elisabeth Taylor 1974
عکسهای او در مجلات و رسانه‌های معتبری چون «نیوزویک» «لايف»، «نیویورکر»، «هارپرز ویکلی» و «ووگ» به چاپ رسید و پروژه‌هایی را برای شرکت‌های «رولون» و «کریستین دیور» اجرا کرد که بعدها به بخشی از آثار ماندگار و تأثیرگذار عکاسی مد تبدیل شد.
او در عکاسی مد بسیار موفق عمل می‌کرد اگر چه بیشتر پرتره‌های او از موقعیت کاری او ناشی نمی‌شد بلکه اکثر آثار هنری بر جامانده از او در اثر کارهای شخصی او بوده است و هر کدام از آن‌ها در قالب هنر به حساب می‌آیند. زیرا پیچیدگی‌ها و تضادهای انسانی را به نمایش می‌گذارند و از شاخص‌ترین بخش هنری او به شمار می‌آیند.
پس زمینه یک پارچه بدون هیچ حائل یا جزئیات خارجی بین فاصله دوربین تا سوژه از مشخصات عکسهای او بود و زمانی که هر چیز خارجی در بین قرار می‌گرفت، حتم بدانید که اودون به وسیله آن می‌خواست شخصیت سوژه را بشکافد.
ثبت گران‌ترین عکس دنیا به نام «ریچارد اودون»
چکش نمادین پایان حراجی بزرگ «کریستی» در حالی» در شامگاه ۲۹ آبان ماه ۱۳۸۹ در پاریس بر زمین خورد که شماری از عکسهای ریچارد اودون، عکاس سرشناس آمریکایی حدود ۵.۵ میلیون یورو به فروش رفت و رکورد تازه‌ای در آن زمان برای قیمت فروش عکس در دنیا برجای گذاشت. این عکس که در سال ۱۹۷۸ گرفته و در سایز بسیار بزرگ چاپ شده، مشهورترین اثر عرضه شده اودون در این حراجی بود. به گفته مسئولان بنیاد اودون بزرگ‌ترین سایز چاپ عکس در دنیا را داراست و توسط کارشناسان کریستی به میزان بیش از ۶۰۰ هزار یورو برآورد قیمت شده بود. ولی در نهایت توسط «کریستین دیور» به مبلغ ۸۴۱ هزار یورو حدود (یک میلیون و ۱۵۳ هزار دلار) خریداری شد و عنوان گران‌ترین عکس حراجی را از آن خود کرد. این عکس را ریچارد اودون در اوت ۱۹۵۵ برای تبلیغات یکی از انواع لباس‌های شرکت فرانسوی «کریستین دیور» در پاریس و از مدل مشهوری به نام «دویما» گرفته است. ریچارد اودون عکاس مشهور آمریکایی در پاییز سال ۲۰۰۴ در اثر عارضه مغزی در سن ۸۱ سالگی در سن آنتونیوی ایالت تگزاس درگذشت.
