علیزاده: با موتورکراس قدیمی به جنگ ابرقدرت‌های جهانی رفتیم

به گزارش هیچ یک _ مسابقات جهانی mxgp به میزبانی شهر افیون قره‌حصار کشور ترکیه طی روزهای ۱۷ و ۱۸ شهریور برگزار شد. تیم ملی موتورکراس ایران برای دومین سال در این مسابقات حضور داشت. محمدحسین دانش‌پژوه و پیمان علیزاده ۲ ورزشکاری بودند که در کلاس mx۲ به رقابت پرداختند. هستی رضایی تنها دختر شرکت کننده از قاره آسیا و ایران بود که برای سومین بار در این مسابقات شرکت کرد.

در پایان، پیمان علیزاده با کسب مقام نوزدهم، در رتبه بندی جهانی قرار گرفت. محمدحسین دانش پژوه با آسیب دیدگی و نقص فنی موتورسیکلت موفق به حضور در رتبه بندی نشد و انصراف داد. همچنین هستی رضایی نیز در ریس اول خود توانست مقام ۲۳ جهان را کسب کند و در ریس دوم موفق نشد از خط پایان عبور کند.

مسابقات mxgp بالاترین سطح مسابقات موتورکراس است که در سال ۲۰۲۴ میلادی، طی۲۰ راند در کشورهای مختلف برگزار می‌شود. مرحله ۱۸ این مسابقات در کشور ترکیه برگزار شد. تیم ملی ایران سال گذشته نیز برای نخستین بار به عنوان یک تیم عازم این مسابقات شده بود.

پیمان علیزاده روز شنبه در گفت‌وگو با خبرنگار ورزشی ایرنا در خصوص حضورش در مسابقات قهرمانی جهان برای اولین بار اظهار داشت: قبلا در رقابت‌های آسیایی مالزی مقام هشتم را کسب کردم و در یک مسابقات باکو نیز دوم شدم ولی این‌ بار خیلی سطح حریفان بالا بود. مسابقات MXGP بالاترین سطح مسابقات موتور کراس در جهان را دارد و اکثر شرکت‌کنندگان آسیایی به خاطر عدم نتیجه‌گیری حاضر نمی‌شوند. حتی خود من نیز با دیدن سطح امکانات رقبا کمی روحیه‌ام را باختم زیرا خاک پیست به قدری نرم بود که موتورها و امکانات ما دوام نمی‌آورد.

وی ادامه داد: من با موتور ساخت سال ۲۰۱۸ در رقابت‌ها شرکت کردم ولی رقبا بهترین امکانات و آخرین‌ مدل‌های موتور را به میدان آورده بودند. شرکت‌های موتورسازی جهان، رانندگانی را استخدام می‌کنند تا بتواند با موتورهای آن‌ها رقابت کند و مقام کسب کنند. برخی از رقبا را دیدم که موتورهای سال ۲۰۲۵ را برای تست از شرکت‌های سازننده‌ تحویل گرفته بودند تا در صورت نتیجه‌گیری، در سال آینده تایید شود. دیگر رقبای اروپایی نیز آخرین امکانات و تجهیزات را روی موتورهایشان بسته بودند که می‌توانستند عملکرد بهتری نسبت به ما داشته باشند. با وجود همه امکاناتی که رقبا داشتند ما با تکنولوژی ۷،۸ سال گذشته به میدان رفتیم.

ملی‌پوش موتورکراس ایران با اشاره به سطح موتورسواران ایران عنوان کرد: ما در تکنیک و سطح آمادگی، ضعف نداشتیم و همین مسئله موجب شد که با کم‌ترین امکانات باز هم بین عنوان‌داران اروپایی جای بگیریم. با این حال اگر در ایران هم پیست‌ها و یا سخت‌افزار استاندارد مهیا شود، می‌توانیم نتیجه‌ بهتری بگیریم؛ برای مثال من در بخش دوم مسابقه با تجربه‌ای که در بخش اول کسب کرده بودم، توانستم همه موانع را پشت سر بگذارم و این مسئله نشان‌می‌دهد که اگر به خوبی حمایت شویم، نتایج هم متفاوت خواهد بود.

وی افزود: در دورهای گذشته اجازه واردات به ورزشکاران حرفه‌ای داده می‌شد تا بتوانند موتور و سخت‌افزارهای مورد نیاز را تهیه کنند ولی متاسفانه از این مجوزها سوء استفاده کردند و باعث شد که کار برای ما سخت شود. برخی از مسئولان مجوزها را برای خودشان می‌گرفتند و با هزینه‌های پایین‌تر می‌توانستند موتور وارد کنند تا سود مالی خوبی به جیب بزنند و به دست ورزشکاران چیزی نمی‌رسید. در حال حاضر روند کار سخت شده و فدراسیون نیز تلاش می‌کند مجوزهایی را برای ورزشکاران بگیرد تا امکانات مورد نیاز را تامین کنند. اگر بنا بر این باشد که کسی سود مالی ببرد باید اجازه بدهند خودمان موتورهای خاصی را وارد کنیم و پس از فروش درآمدی داشته باشیم و خرج ورزش حرفه‌ای کنیم.

علیزاده همچنین در مورد پیست‌های داخلی خاطرنشان کرد: خاک پیست آزادی ترکیبی از رس و ماسه است که به دلیل شخم نزدن، سفت شده. خاک نامناسب باعث می‌شود که استهلاک موتورها نیز بیشتر شود ولی اگر سخت‌افزار درست باشد، قطعا هزینه‌ها نیز پایین می‌آید. برعکس خاک پیست رقابت‌های جهانی نرم است. وقتی موتورهای ما ضعیف‌تر باشد و پیست مناسب هم نداشته باشیم، نمی‌توانیم مثل رقبای اروپایی تکنیک‌ها را پیاده کنیم و قطعا به عناوین بالا نخواهیم رسیم.

وی گفت: هزینه‌های این رشته بسیار بالاست و بدون کمک نمی‌توان از پس آن برآمد. در رقابت‌های گذشته، پدرم ۱۵۰ میلیون تومان هزینه لباسم را پرداخت کرد که تامین آن کار ساده‌ای نبود. برخی مسابقات دیگر همچون رقابت‌های دوبی در آسیا برگزار می‌شد که جوایز خوبی نیز دارد. اگر فدراسیون بتواند هماهنگی‌ و حمایت لازم را برای حضور در این مسابقات انجام دهد، قطعا می‌توانیم ارتقای سطح و درآمد خوبی داشته باشیم که کمک بسیاری خواهد کرد.

ملی‌پوش موتورکراس ایران در آخر بیان کرد: باید از مسئولان فدراسیون به خاطر اعزام‌ به مسابقات جهانی تشکر کنم زیرا همین اعزام‌ها نیز در سال‌های گذشته وجود نداشت.