«صلیب انیشتین»
ستاره‌شناسان هفت کهکشان راه دور را کشف کرده‌اند که با یک خوشه کهکشانی هم‌ردیف شده و اینها در کنار هم یکی از منحصربه‌فردترین پیکربندی‌های کهکشانی را شکل داده‌اند که تاکنون مشاهده شده است.
به گزارش هیچ یک از اسپیس، این ترتیبات از کهکشان‌های کشیده شده در بردارنده بزرگترین «صلیب انیشتین» است که اشاره‌ای است به منظره‌های مکرر از یک کهکشان در یک تصویر به علت پیامدهای نسبیت عام یا به تعبیری همان عدسی گرانشی.
این کهکشان‌های تازه کشف شده به طور جمعی با عنوان «لنز گردونه‌ای» (Carousel Lens) شناخته می‌شوند. به نظر می‌رسد این کهکشان‌ها به علت تاثیر «خوشه کهکشانی لنز» که در فاصله ۵ میلیارد سال نوری نزدیک‌تر به زمین است، در لنز کاروسل کشیده شده و چرخیده‌اند.
این کشف در نهایت می‌تواند به حل برخی از مهم‌ترین اسرار کیهان‌شناسی یاری برساند. از جمله مهم‌ترین این اسرار همان ماهیت ماده تاریک و خودِ ماده تاریک است. این هفت کهکشان در فواصلی از ۷.۶ تا ۱۲ میلیارد سال نوری از زمین قرار دارند که این نزدیک به محدوده ۱۳.۸ میلیارد سال نوری قابل مشاهده در کیهان است به این معنی که ما حتی با قوی‌ترین تلسکوپ‌ها هم قادر به مشاهده ورای این ناحیه نیستیم.
در «لنز گردونه‌ای» تعدادی از کهکشان‌ها نیز در بیشتر از یک موقعیت ظاهر می‌شوند. یکی از موارد جالب برای ستاره‌شناسان در لنز کاروسل یک «صلیب انیشتین» است که از چهار ظهور مکرر کهکشان شماره ۴ در تصویر زیر ایجاد شده است.
این جنبه‌های مرتبط به این ترتیب یا آرایه کهکشانی، ظرافت‌های یک پدیده فیزیکی پیچیده موسوم به لنز گرانشی را نشان می‌دهند که اولین بار آلبرت انیشتین در سال ۱۹۱۵ آن را مطرح کرد.
