رکورددار دوی استقامت: وقتی اعزام نمی‌شوم چطور رنکینگ جهانی داشته باشم

پریسا عرب روز جمعه در گفت‌وگو با هیچ یک  درباره سطح لیگ باشگاه‌های دوومیدانی کشور، اظهار داشت: در هر سه مرحله لیگ باشگاه‌های کشور در ماده ۵۰۰۰ متر و ۱۰۰۰۰ متر قهرمان شدم و توانستم رکوردهای باشگاهی را جابه جا کنم. رکوردهای مرحله آخر لیگ خیلی خوب شد و در ۵۰۰۰ متر ۱۶.۴۰ دقیقه ثبت کردم که دو دقیقه با نفر دوم فاصله داشتم و در ۱۰۰۰۰ متر رکورد ۳۵.۵۰ دقیقه را ثبت کردم که ۴ دقیقه با نفر دوم فاصله داشتم.

وی افزود: در مسابقات لیگ باشگاه‌های کشور رکوردها خیلی جا بجا شدند و سطح لیگ نسبت به سال‌های گذشته بالاتر بود. اگر بچه‌ها به مسابقات برون مرزی اعزام می‌شوند، رکوردهای آنها بهتر می‌شد. در این فصله هم دستمزدها نسبت به فصل گذشته بیشتر شد و در این فصل باشگاه برای هر امتیاز ۴ میلیون تومان و برای فصل گذشته ۲ میلیون تومان پرداخت می‌کردند و من هم پرامتیازترین ورزشکار بودم.

رکورددار دوی استقامت زنان ایران عنوان کرد: با آمدن احسان حدادی به عنوان رئیس فدراسیون دوومیدانی شرایط بهتر خواهد شد و امیدوارم دوومیدانی پیشرفت کند. چون حدادی خودش ورزشکار بوده، شرایط تمامی دوومیدانی‌کاران ایران را به خوبی می‌داند. امیدوارم شرایط دوومیدانی زنان هم با حضور حدادی بهبود یابد.

وی اضافه کرد: من و مربی‌ام هنوز با حدادی جلسه‌ای نداشتیم و من هم با بسته شدن پیست آفتاب انقلاب برای تمرین به پیست کشوری می‌روم. برای استقامت مشکلی ندارم اگر بیرون از مجموعه ورزشی آفتاب انقلاب تمرین کنم. اگر با رقیبی از خارج از کشور و در سطح دریا مسابقه دهم، شرایط رکوردها بهتر می‌شود. شرایط پیست آفتاب انقلاب خیلی بهتر شده و حدادی فنس‌های دور پیست را برداشت. ظاهر مثل پیست‌های خارج از کشور شده است.

عرب خاطرنشان کرد: تنها مسابقه‌ای که رفتم غرب آسیا عراق بود. اگر به مسابقاتی اعزام می‌شدم رکوردهایم بهتر می‌شد و شانس مدال بودم اما در دوران قبل به این موضوع بی‌توجهی کردند و حتی به من گفتند که در خارج از کشور رنکینگ جهانی ندارم. وقتی به مسابقاتی اعزام نمی‌شوم تا خودم را بسنجم چطور می‌توانم رنکینگ‌دار شوم. ضعف دوومیدانی زنان ایران این است که اردو نداریم و در کنار هم تمرین نمی‌کنیم. اگر اردو برگزار شود و مرتب به خارج از کشور اعزام شویم، رکوردهای ما خیلی بهتر می‌شود.

وی گفت: با این وضعیت اقتصادی برای تهیه مکمل و کفش فشار زیادی به ما می‌آید. زیرا واقعا کفش و مکمل گران شده‌اند. برای هر کفش ورزشی مسابقه باید ۳۰۰ دلار یعنی ۱۸ میلیون تومان بپردازم. چون مرتب در تمرینات استقامتی و هوازی می‌روم باید کفش را عوض کنم تا آسیب نبینم. در یکسال ۴ جفت کتانی عوض می‌کنم و تقریبا ۶۰ میلیون تومان هزینه کفش می‌شود و برای هر مکمل ۶ میلیون تومان پرداخت می‌کنم.