کنترل دیابت با دو روش

به گزارش هیچ یک _ عبدالرحمن اهوازیان افزود: فعالیت بدنی منظم به تنظیم سطح قند خون کمک می‌کند، زیرا با بهبود حساسیت به انسولین، به سلول‌ها اجازه می‌دهد تا گلوکز را به‌طور موثرتری جذب و استفاده کنند. ورزش‌های هوازی مانند پیاده‌روی تند، شنا یا دوچرخه‌سواری می‌توانند سطح قند خون را کاهش دهند و سلامت قلب و عروق را بهبود بخشند، که این موضوع برای افراد مبتلا به دیابت بسیار حیاتی است زیرا آن‌ها در معرض خطر بالای بیماری‌های قلبی قرار دارند. علاوه بر این، تمرینات مقاومتی مانند وزنه‌برداری و تمرینات بدنسازی به افزایش توده عضلانی کمک کرده و باعث بهبود جذب گلوکز در بافت‌های عضلانی می‌شود و منجر به پایداری بیشتر سطح قند خون و سلامت متابولیکی می‌شود.

وی ادامه داد : علاوه بر کنترل قند خون، ورزش به مدیریت وزن نیز کمک می‌کند، که عامل مهمی برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ است. اضافه وزن، به‌ویژه در ناحیه شکم، می‌تواند منجر به مقاومت به انسولین شود. با ترکیب ورزش منظم، افراد مبتلا به دیابت می‌توانند به ترکیب بدنی سالم‌تر دست یابند، چربی‌ها را کاهش دهند و پروفایل متابولیکی کلی خود را بهبود بخشند. این کاهش وزن نه تنها کنترل قند خون را آسان‌تر می‌کند، بلکه خطر ابتلا به سایر عوارض مرتبط با دیابت، مانند فشار خون بالا و ناهنجاری‌های لیپیدی را کاهش می‌دهد. برای افرادی که در معرض خطر یا مبتلا به پیش‌دیابت هستند، مدیریت وزن از طریق ورزش می‌تواند مانع از پیشرفت به دیابت نوع ۲ شود.

وی عنوان کرد : فیزیوتراپی به عنوان یک سیستم پشتیبانی اساسی در مراقبت از دیابت عمل می‌کند، به ویژه در مدیریت عوارض مرتبط با دیابت مانند نوروپاتی، سفتی مفاصل و مشکلات گردش خون. فیزیوتراپیست‌ها با ارزیابی محدودیت‌های جسمانی و وضعیت سلامتی هر بیمار، برنامه‌های تمرینی شخصی‌سازی شده‌ای را طراحی می‌کنند که هم ایمن و هم مؤثر باشند. برای مثال، نوروپاتی دیابتی اغلب به بی‌حسی و درد در اندام‌ها، به ویژه پاها منجر می‌شود که می‌تواند تحرک را تحت تأثیر قرار دهد و خطر زمین خوردن را افزایش دهد. فیزیوتراپیست‌ها به این مسائل از طریق تمرینات تقویت عضلات، تعادل و تحرک پرداخته و همچنین بیماران را در مورد مراقبت از پا برای پیشگیری از صدمات و کاهش درد آموزش می‌دهند.

این متخصص فیزیوتراپی ادامه داد : علاوه بر برنامه‌های تمرینی فردی، فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند از تکنیک‌های تخصصی برای کاهش علائم مرتبط با دیابت استفاده کنند. تحریک الکتریکی و درمان دستی اغلب برای کاهش درد نوروپاتیک و بهبود جریان خون به مناطق آسیب‌دیده به کار می‌روند، که روند درمان  را بهبود می‌بخشند و خطر عوارض را کاهش می‌دهند. فیزیوتراپیست‌ها همچنین ممکن است از تمرینات حرکتی و برنامه‌های کششی برای رسیدگی به سفتی مفاصل و گرفتگی عضلات، که در افراد مبتلا به دیابت شایع است، استفاده کنند.