هیچ یک،پروفسور لوییس اوت (Prof.Lueis Huete ) در کلاس فرهنگ سازمانی خود، تحقیقی انجام داد که خود نیز بخشی از گروه تحقیق بوده است. تحقیق این گروه در مورد راز عمر طولانی بعضی از شرکتها بود. در نتیجهی این تحقیق، آنها بیش از 5000 شرکت را در سراسر دنیا پیدا کردند که عمری بالاتر از 200 سال داشتهاند. نکتهی جالب این بود که بیش از 60 درصد از این شرکتها متعلق به کشور ژاپن بوده است. بانک مرکزی کرهی جنوبی که مشتاق نتایج این تحقیق بوده است، هزینهی تحقیقات این گروه را بر عهده میگیرد تا این گروه، رازهای عمر طولانی شرکتهای ژاپنی را کشف کنند و بفهمند چه عواملی باعث شده است که این شرکتها بیشتر در ژاپن قرار بگیرند.
در بررسی گستردهای که انجام دادند به هشت علت مشترک دست یافتند که این هفت درس عبارتند از:
1-اعتماد:
این شرکتها اولین هنرشان ایجاد اعتماد بوده است. آنها توانسته بودند اعتمادی گسترده و عمیق در درون شرکت یعنی بین تمامی کارمندان و مدیران و همچنین در جامعه یعنی بین مشتریان و کلیهی مخاطبان و ذینفعان به وجود بیاورند.(در اینجا اشاره به یک نکتهی حساس را ضروری میدانم: بین ذینفعان (Stakeholder) و سهامداران (Shareholder) تفاوتی جزیی وجود دارد و آن اینکه ذینفعان دایرهی وسیعتری نسبت به سهامداران دارند. ذینفعان میتوانند پرسنل، سهامداران، مشتریان و جامعه باشند.) مشتریان ما از شرکتها دو توقع بیشتر ندارند؛ یک، قیمتی عادلانه و دو، کالا و سرویسی ایدهآل. ژاپنی ها با توجه به این دو اصل تلاش کردند تا با استفاده از رهنمودهای متخصصانی همچون دیمینگ تمامی تلاششان را در بهینهکردن کیفیت و خدمات خود همراه با قیمتی عادلانه انجام دهند. بررسی روند رشد کیفیت کالاهای ژاپنی کمک شایانی به تجربیات هر مدیری میکند.
2-سایز و حجم شرکت مهم نیست:
برخلاف بسیاری از استراتژیهای مطرح در دنیا که تشویق به گسترش شرکت در صنایع مختلف یا مرتبط میکنند، گروه تحقیقاتی متوجه شدند که مهم، حرکتی پایدار و مستمر است و عرض و طول شرکت در طول عمر شرکتها تاثیری ندارد. بهعبارت دیگر رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود.
3-استقلال مالی: Self-Finance
اغلب این شرکتها تمایلی به بدهکاری به بانکها نداشتهاند و در واقع، تمام تلاششان را روی جذب سرمایهگذار مستقیم و درونی شرکت گذاشتهاند.وارن بافت هم استقلال مالی و استفادهنکردن از تسهیلات بانکی را از عوامل موفقیت خود میداند. بد نیست این را هم اضافه کنم که شخصا از آقای اسدالله عسگراولادی هم این را شنیدهام که یکی از عوامل موفقیت خویش را استفادهنکردن از تسهیلات بانکی میداند.1-سرمایهگذاری بسیار زیاد روی نیروی انسانی و کشف استعدادهای خلاق از مهمترین عوامل پایداری و ثبات در دوران بحرانی اقتصادی و نوآوریها و موجهای تکنولوژی بوده است. در دنیایی که جنگ استعدادها وجود دارد و حکومتها و شرکتها در تلاشند تا با برنامه های جذاب نسبت به جذب استعدادهای درخشان نوآور و خلاق مبادرت کنند، این شرکتهای ژاپنی بودهاند که با یک استراتژی شفاف در این زمینه، در شمار سرآمدان این حوزه قرار گرفتهاند.
اغلب این شرکتها تلاش کردهاند به پشتوانهی نیروهای خلاق و متبحرشان در بازارهای خاص و شاید کوچک، با حاشیهی سودی بالا و مطمئن فعالیت کنند. در واقع، اغلب این شرکتها در قسمت اقیانوس آبی در حال گذران امور بودهاند تا اقیانوس قرمز.
3-ثبات کشوری و سیاسی هم از مهمترین شاخص های طول عمر بالای شرکتهای ژاپنی بهشمار میرود.
4-گزیننش صحیح مدیران: توانمندبودن مدیران و داشتن مهارتهای کافی مدیریتی و رهبری شرکت تنها ملاک مدیران شرکتها بوده است؛ بنابراین اولا سهامداران شرکت لزوما مدیران شرکت نیستند یا تعصبی ندارند که حتما ورثهی مدیر قبلی که بسیار هم عالی بوده است، حتما باید مدیر بعدی باشد. آنها سهامداران شرکت هستند ولی لزومی ندارد بهترین مدیر هم باشند. ثانیا پیرترین افراد هم لزوما بهترین و شایستهترین انتخاب برای مدیریت شرکتها نیستند.
5- آخرین عامل که بسیار مهم است در این خلاصه میشود که آنها همواره به فکر پایداری و استمرار فعالیت شرکت هستند و فعالیت شرکت و اعتبار آن را فدای سودهای کلان ولی کوتاهمدت نمیکنند.