10 شماره برای خوشحالی و تقویت خودباوری کودکان

یکی از اتفاق های دل انگیز انسان می تواند دوران کودکی او باشد. کودکی دوره خاصی است. زمان بازی، هیجان، سرگرمی و جستجوی کودک است، این دوران سرشار از نگرانی برای والدین است تا مطمئن شوند کودکانشان سالم و خوشحال هستند.

در این بخش از سایت هیچ یک تحقیقات روانشناسی و خوشحالی دوران کودکی را با هم ترکیب کرده ایم و به 10 نکته اساسی رسیده ایم که در ادامه به آنها می پردازیم.

مسئولیت ابتدایی کودکان بازی کردن است. بچه ها سرانجام تکالیف دارند و کارهای فوق برنامه انجام می دهند، اما فاصله ی کودکی تا نوجوانی را باید آزاد باشند و خوش بگذرانند. کودکان درس های مهم زندگی خود را از بقیه بچه ها یاد می گیرند.

ذهن کودکان به طور فوق العاده ای در طول دوران کودکی پیشرفت می کند، اگر آنها مثل نوجوانان بشنوند و ببینند و مشکلات آنها را لمس کنند، تاثیرات منفی روی آنها می گذارد و به آنها احساس ناراحتی و نا امنی می دهد.

فشار آوردن به کودکان برای رسیدن به موفقیت آنها را فریب می دهد و از آنها فرد دیگری می سازد و چون آنها با شخص دیگری مقایسه می شوند روی اعتماد به نفس آنها تأثیر می گذارد.

4. به آنها فواید احساسات منفی را تعلیم دهید:

کودکان خیلی بالغ نیستند و تقریبا همه کودکان خود به خود عصبانی می شوند، حسادت می کنند و یا ناراحت می شوند. این خلقیات شرایط را برای یادگیری خوب برای نوجوانان فراهم می کند. دانشمندان زمینه بدخلقی کودکان را تنبیه دانستند. بهترین راه این است که به کودکان بیاموزید که همه احساسات منفی را تجربه می کنند و راه مقابله با آن را هم یاد بگیرند.

کودکان سعی می کنند خودشان را بزرگتر جلوه دهند چون متوجه شده اند سخت کوشی برای افراد بزرگ است. وقتی کودکان خودشان را مستلزم می کنند که کاری انجام دهند، با آنها در مورد وظایف بچگی صحبت کنید. پیام ما به والدین این است که روی روند کار کودکان متمرکز شوند تا روی وظایف آنها.

انجام کارهای مختلف که خانواده با هم انجام می دهند نشانه استحکام خانواده است، استحکام یکی از جنبه های مهم کودکی است. سپری کردن زمان اعضای خانواده با یکدیگر 5 فایده را به همراه دارد:کودکان احساس اهمیت و عشق می کنند،کودکان رفتارهای مثبت نوجوانان را می بینند،نوجوانان بیشتر ضعف های کودکان را می بینند و می توانند آنها را راهنمایی کنند، کودکان می توانند احساسات و تفکراتشان را بیان کنند،بین کودکان و والدین پیوند قوی تری ایجاد می شود.

کودکان نیازمند نظارت هستند و نوجوانان این کار را بیش از حد با زیر نظر گرفتن تمام حرکات می توانند انجام دهند. وابستگی کودکان به والدین از پیشرفت آنها جلوگیری می کند. توجه زیاد به کودکان و نیازهای آنها باعث می شود کودکان نتوانند مهارت های ضروری زندگی مثل بلوغ فکری و ارتجاعی بودن را یاد بگیرند و با مشکلات مقابله کنند.

بسیار حائز اهمیت است که به کودکان اجازه دهید کارشان را تا آخر انجام دهند. طبق نظر روانشناسان کودک، نظارت زیاد روی پیشرفت کودک ظاهر می شود، در حالی که توجه و نظم برای کودک ضروری است تا نتیجه محروم ماندن از مسئولیت را متوجه شود، اما بی اندازه ناظر بودن هم بی نتیجه است.

مطالعات و آزمایشاتی که در دانشگاه هاروارد انجام شده نشان می دهد، نوجوانانی که حافظه خوبی از کودکی داشته اند در مورد موضوعات اخلاقی صحبت می کنند. وقتی فرد صدقه ای را که در کودکی داده است را به خاطر می آورد، بنابر این حافظه خوبی را برای نوجوانان رقم می زند و از او فرد خیر اندیشی می سازد.

کودکان چیزهایی که در اطرافشان می بینند و می شنوند چه خوب و چه بد را یاد می گیرند. اگر نوجوانان به اخلاق خوبی عادت کنند، کودکان بیشتر مقابل به مثل می کنند. طبق نظر پزشک دانشگاه کالیفرنیا کودکان نمی توانند روزگار را با نوجوانانی که مراقب آنها و رابطه شان نیستند خوب بگذرانند.