خودروهای هیبریدی جای خود را به خودروهای برقی دادند. آیا گوشت هیبریدی که نیازی به کشتار حیوانات ندارد، نیز می‌تواند جایگزین گوشت گاو و خوک شود؟
حقیقت این است که تولید و مصرف گوشت فاجعه‌ای زیست‌محیطی و اخلاقی است. ولی ما همچنان به خوردن آن ادامه می‌دهیم، درحالی‌که می‌دانیم پیامدهای عظیمی دارد.
تغییرات اقلیمی و زیست‌محیطی وجود دارد: تقریباً ۱۵ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را می‌توان به‌نوعی به دام‌ها ارتباط داد. فقط در ایالات متحده، آلودگی هوای ناشی از تولید گوشت با ۱۲۷۰۰ مرگ زودرس در سال در ارتباط است.
علاوه‌بر‌این، مسئله مصرف داروهای نجات‌بخش وجود دارد: سه چهارم از آنتی‌بیوتیک‌های مورد استفاده در سطح جهان به حیوانات مزرعه داده می‌شود و درنتیجه‌ی این امر باکتری‌ها در مزارع درحال کسب مقاومت دربرابر این داروها هستند و همچنین به شمار افرادی که هر سال به دلیل عفونت‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک جان خود را از دست می‌دهند، می‌افزایند.
از سوی دیگر، سؤال ساده و وحشتناک رنج حیوانات مطرح می‌شود: هر ساله حدود یک تریلیون حیوان برای گوشت و غذاهای دریایی پرورش داده و کشته می‌شوند و به گونه‌ای با آن‌ها رفتار می‌شود که اگر با گربه یا سگ ما رفتار شود، خشمگین می‌شویم.
اگر همه این‌ها را در کنار هم قرار دهید، می‌توانید ببینید که چرا سیستم کشاورزی صنعتی که هر سال ۵۳۵ میلیون تن گوشت و غذاهای دریایی را به دست مصرف‌کنندگان می‌رساند، ممکن است روزی به‌عنوان بزرگ‌ترین جنایت اخلاقی زمان ما تلقی شود.
با وجود این واقعیت‌ها و با وجود افزایش آگاهی عمومی نسبت‌به این جنایت، پیش‌بینی می‌شود که تولید گوشت در سطح جهان در دهه‌های آینده همچنان افزایش پیدا کند. کارشناسان این موضوع را «پارادوکس گوشت» می‌نامند؛ تضاد روانی که زمانی رخ می‌دهد که به رسمیت شناختن حقوق حیوانات و تأثیرات تولید گوشت با تمایل سیری‌ناپذیر ما برای خوردن آن‌ها مغایرت پیدا می‌کند.
یکی از راه‌حل‌های مسئله پارادوکس گوشت این است که به سخنان اخلاق‌مداران و حامیان حقوق حیوانات گوش کنیم و عادات غذایی خود را تغییر دهیم. با‌این‌حال، شواهد حاکی از آن است که نمی‌توانیم این کار را انجام دهیم. طبق نظرسنجی ۲۰۱۸ مؤسسه گالوپ، فقط ۵ درصد از جمعیت ایالات متحده خود را گیاهخوار می‌دانند و این رقم در طول دو دهه گذشته تغییر محسوسی نکرده است.
جایگزین‌های گیاهی گوشت نیز احتمالاً ما را نجات نخواهند داد. درحالی‌که برگرهای بیاند و ناگت‌های ایمپاسیبل (از برندهای معروف) پیشرفت‌های عظیمی نسبت‌به برند توفورکی در گذشته محسوب می‌شوند، هنوز به اندازه‌ای خوب نیستند که مردم را متقاعد کنند که به جایگزین‌های گیاهی روی آورند.
اما اگر راهی برای تولید کردن گوشت با طعمی کاملاً شبیه گوشت، بدون کشتن حیوانات وجود داشته باشد، چه؟ این امر می‌تواند راه فراری از پارادوکس گوشت ایجاد کند و به مصرف‌کنندگان اجازه دهد تا بدون دچار شدن به عوارض اخلاقی و زیست‌محیطی آن از غذایی که ظاهراً نمی‌توانند از آن سیر شوند، لذت ببرند.
چنین چیزی ممکن است مانند جادو یا علمی‌تخیلی به‌نظر برسد، اما این محصول حداقل در آزمایشگاه‌های استارتاپ‌های فناوری غذایی وجود دارد. این گوشت «گوشت کشتشده در آزمایشگاه» نامیده می‌شود و شامل کشت دادن و رشد دادن سلول‌های ماهیچه و چربی حیوانات در مخازن مخصوصی است. گوشت کشت شده در آزمایشگاه ازنظر زیستی و شیمیایی مشابه گوشت پرورش‌یافته در مزرعه است.
البته مسئله مهمی که وجود دارد، این است که برای اینکه گوشت کشتشده بتواند شرایط موجود را تغییر دهد، باید با قیمت پایین تولید و فروخته شود تا بتواند با سیستم گوشت مزرعه‌ای که یارانه‌ی زیادی دریافت می‌کند، رقابت کند.
از بسیاری از جهات، این همان چالش اقتصادی است که منابع تجدیدپذیر انرژی مانند باد و خورشید در تلاش برای جایگزینی سوخت‌های فسیلی با آن رو‌به‌رو بودند. اما برخلاف انرژی‌های تجدیدپذیر که اکنون ازنظر هزینه بر سوخت‌های فسیلی غلبه می‌کنند، برخی از کارشناسان تولیدات زیستی بر این باورند که این بخش هرگز به حدی پیشرفت نخواهد کرد که برگر کشتشده بتواند ازنظر هزینه با برگر مرسوم رقابت کند.
جو فسلر روزنامه‌نگار در مقاله ۱۲ هزار کلمه‌ای که سال ۲۰۲۱ در روزنامه‌ی Counter منتشر شد که قبلاً اخبار غذا را پوشش می‌داد و دیگر منتشر نمی‌شود، با جزئیات فراوان به چالش‌هایی پرداخت که بخش گوشت کشتشده برای رسیدن به بشقاب‌های مردم با هزینه کم با آن رو‌به‌رو است. همان‌طور که یکی از کارشناسان به فسلر گفت، چالش‌های علمی و اقتصادی تولید گوشت کشت‌شده‌ای که ازنظر هزینه با گوشت مرسوم قدرت رقابت داشته باشد، مانند دیواری غیرقابل نفوذ از نه است.
هنوز نمی‌دانیم که آیا این شک عمیق به جا است یا خیر. دهه‌ها طول می‌کشد تا فناوری‌های جدید به نتیجه برسند. با‌این‌حال، اگر حق با افراد شکاک باشد، ممکن است این‌طور به‌نظر برسد که راه فرار ساده‌ای از پارادوکس گوشت وجود ندارد. پس چه باید کرد؟
ممکن است راه سومی وجود داشته باشد: ترکیب گوشت گیاهی با گوشت کشتشده کافی برای تولید برگر ترکیبی.
همان‌طور که خودروهای هیبریدی به‌عنوان پلی بین آزمایش خودروهای برقی از دهه ۱۹۷۰ تا تجاری‌سازی سریع آن‌ها که امروز اتفاق افتاده است، عمل کردند، محصولات گوشت هیبریدی نیز ممکن است همین کار را برای گوشت کشتشده انجام دهند. آن‌ها می‌توانند همان‌طور که هیجان تازگی برگرهای گیاهی مانند ایمپاسیبل ووپر و مک‌پلنت‌های بیاند میت (از برندهای معروف برگر گیاهی) فروکش می‌کند، بار دیگر هیجان جایگزین‌های گوشت را تجدید کنند، درحالی‌که به بخش گوشت کشتشده فرصتی بدهند تا ببیند که می‌تواند روزی به تولید گوشت سنتی پایان بدهد.
نحوه پرورش برگر
شنیده بودم (کنی تورلا، نویسنده مطلب در وب‌سایت وکس) که آینده ترکیبی گوشت را می‌توان در ساختمان اداری ساده‌ای در کنار یکی از شعبه‌های هوم دیپو دور از بزرگراهی در سان لئاندروی کالیفرنیا، در حوالی جنوب شرقی سانفرانسیسکو پیدا کرد. به آنجا رفتم تا متصدی آن ساختمان را ببینم. نام ساختمان نیز شامل کلمه آینده بود: SCiFi Foods.
سای‌فای فودز که اخیراً ۲۲ میلیون دلار سرمایه جمع کرد، یکی از بیش از ۱۰۰ استارتاپی است که در تلاش است گوشت کشتشده را تجاری‌سازی کند، اما یکی از معدود شرکت‌هایی است که رویکرد ترکیبی تولید گوشت‌های عمدتاً گیاهی را در پیش گرفته است که حاوی مقدار کمی سلول کشتشده هستند. جاشوا مارچ، مدیرعامل و هم‌بنیان‌گذار سای‌فای فودز گوشت‌خوار است. او می‌گوید یکی از دلایل تأسیس شرکت این بود که او احساس می‌کرد گوشت‌های جایگزین کنونی طعم گوشت واقعی را ندارند.
استارتاب سای‌فای فودز که کاسیا گورا (چپ) و جاشوا مارچ (راست) آن را تأسیس کرده‌اند، در سان لئاندرو کالیفرنیا قرار دارد.برادلی پریترو، دانشمند استارتاپ سای‌فای فودز در آزمایشگاه کار می‌کند. در این جا تیمی از دانشمندان و مهندسان با استفاده از آخرین فناوری‌های زیست‌شناسی مصنوعی درحال تولید رده‌های سلولی هستند.
مارچ گفت گوشت‌های گیاهی بسیار بهتر از گذشته هستند، اما هنوز طعم گوشت را ندارند. چگونه می‌توانیم محصولاتی را تولید کنیم که این شکاف را پر کند و گوشتخواران را ترغیب به خوردن آن کند؟
البته او موافق است که تولید گوشت کاملاً کشت‌شده‌ی مقرون‌به‌صرفه به این زودی‌ها امکان‌پذیر نیست. سای‌فای فودز تجزیه‌و‌تحلیلی در سال ۲۰۲۰ انجام داد که به نتیجه‌ی مشابه با یکی از تجزیه‌و‌تحلیل‌های منتشرشده در روزنامه کانتر رسید. مارچ گفت: «به همین دلیل است که فکر می‌کنیم که حداقل در شرایط حاضر به رویکردی ترکیبی نیاز داریم. این رویکرد ممکن است در آینده و با پیشرفت فناوری دیگر مناسب نباشد، اما حداقل امروز باید رویکرد ترکیبی را دنبال کنید.»
سای‌فای و معدود استارتاپ‌های گوشت هیبریدی دیگر همگی حول این ایده جمع می‌شوند که بهترین ویژگی‌های گوشت گیاهی (مواد ارزان‌قیمت، تولید آسان در مقیاس بزرگ، آشنا بودن برای مصرف‌کنندگان) را بگیرید و آن‌ها را با مقدار کافی از سلول‌های گوشت حیوانی ترکیب کنید تا خصوصیات محصول بهتر شود.
سویای فراوان و مقرون‌به‌صرفه ماده اصلی برگرهای هیبریدی سای‌فای است، اما گوشت گاو کشتشده کافی نیز با آن مخلوط می‌شود (حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد جرمی) تا طعم و بوی آن نسبت به دیگر برگرهای گیاهی موجود در بازار به طعم و بوی گوشت نزدیک‌تر باشد.
روش شرکت سای‌فای با نمونه‌های سلول گرفته‌شده از گاو در رویه‌ای که نسبتاً بی‌درد است، شروع می‌شود. سای‌فای سلول‌های خود را از گاوی در مزرعه‌ای در اوهایو می‌گیرد، اما نیازی نیست که آن‌ها برای گرفتن دوباره سلول‌ها برگردنند. ازنظر تئوری، از یک رده سلولی می‌توان برای تولید مقدار بی‌نهایتی گوشت استفاده کرد. سلول‌ها در مخازن فولادی ضدزندگی به نام بیورآکتور رشد می‌کنند که در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد یعنی نزدیک به دمای داخلی بدن گاو نگه‌داری می‌شوند.
سای‌فای کار خود با حدود هفت گرم سلول گاوی شروع می‌کند که با ترکیبی از اسیدهای آمینه و قند و سایر مولکول‌ها و پروتئین‌ها تغذیه می‌شوند تا رشد کرده و تکثیر پیدا کنند و بافت چربی و ماهیچه موردنظر را تولید کنند. درحال‌حاضر آن‌ها فقط مقادیر اندکی را در آزمایشگاه تحقیق و توسعه خود تولید می‌کنند، اما به‌گفته‌ی گورا، اگر به نقطه تولید کامل برسند، هفت گرم سلول در حدود یک ماه به حدود ۳/۵ تُن بافت تبدیل خواهد شد.
پریترو سلول‌های ویرایش‌شده را نشان می‌دهد که در انتظار آزمایش نهایی در بیورآکتورها در نیتروژن مایع قرار دارند.بیوراکتورهای سای‌فای فودز در تاریخ ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۲
بخش آزمایشگاهی برگر رشدیافته در آزمایشگاه چیزی فراتر از رشد ساده سلول‌ها است. برای رشد سلول‌های گاوی، لازم است که سلول‌ها به یک سطح بچسبند. این پدیده در طبیعت در درون بدن گاو اتفاق می‌افتد، اما ساختارهای موردنیاز برای اتصال سلول‌ها فضای زیادی را اشغال می‌کند، بنابراین آن‌ها برای اینکه ازنظر اقتصادی مقرون‌به‌صرفه باشند، باید بتوانند به‌طور مستقل رشد کنند.
سای‌فای فودز از ابزار ویرایش ژن کریسپر برای ایجاد رده‌های سلولی گاوی استفاده کرده است که بدون نیاز به اتصال به سطح می‌توانند در بیورآکتورها رشد کنند. این شرکت می‌گوید این فرایند هزینه تولید سلول را ۱۰۰۰ برابر کاهش داده است (برخی از دیگر استارتاپ‌های گوشت کشتشده ازجمله نیو ایج ایتس (New Age Eats) که روی گوشت هیبریدی کار می‌کند، نیز روش کریسپر را آزمایش کرده‌اند). پس از پایان رشد سلول‌ها، سای‌فای آن‌ها را با سانتریفیوژ از محیط کشت سلولی جدا می‌کند، سلول‌ها را می‌شوید و منجمد می‌کند و سپس برای تولید برگر آن‌ها را با مواد گیاهی ترکیب می‌کند.
قیمت واقعی گوشت کشت شده
همان‌طور که محصولات آزمایشی که سای‌فای درحال تولید آن‌ها است، نشان می‌دهد کشت برگر در آزمایشگاه امکان‌پذیر است. اما انجام این کار با هزینه‌ای که با گوشت سنتی رقابت کند، وظیفه کاملاً متفاوتی است.
دیوید هامبرد، مهندس شیمی که دو سال را صرف تجزیه‌و‌تحلیلی درمورد امکان‌سنجی تولید گسترده گوشت کشتشده کرد، پاک بودن را به‌عنوان یکی از چالش‌های بزرگ تولید گوشت کشتشده معرفی کرده است.
استارتاپ‌ها باید اطمینان حاصل کنند که دسته‌های بزرگ سلول‌های حیوانی آن‌ها به باکتری‌هایی که تولید را تخریب می‌کنند، آلوده نشوند. آن‌ها همچنین باید دریابند که چگونه سلول‌ها را سریع‌تر رشد دهند و منابع غذایی مقرون‌به‌صرفه تری برای سلول‌ها ایجاد کنند.
هامبرد تخمین زده است که حتی اگر همه چیز به‌خوبی پیش برود، رشد مقدار متوسط ۱۱ کیلوتن در هر سال (تقریباً همان مقدار گوشت گیاهی که در سال ۲۰۲۰ تولید شد) ۲۳ دلار در پوند هزینه خواهد داشت که حدود چهار برابر قیمت گوشت چرخ‌کرده گاو و دو برابر قیمت انواع ارگانیک و با کیفیت بالاتر است.
تجزیه‌و‌تحلیل خوش‌بینانه‌تری که توسط شرکت پژوهشی زیست‌محیطی سی‌ای دلفت (CE Delft) انجام شد، به این نتیجه رسید که می‌توان هزینه تولید امروزی را (که از ۱۰۱۷۰ تا ۸۶ دلار به ازای پوند متغیر است) را تا سال ۲۰۳۰ به ۵۳ دلار یا زیر ۳ دلار در پوند رساند (ازآنجا که عوامل مؤثر زیادی وجود دارند، تخمین‌ها بسیار متغیر است).
اما هامبرد و کارشناسان دیگر عمیقاً نسبت‌به رسیدن استارتاپ‌ها به چنین قیمت‌های پایینی تردید دارند.
ایجاد زیرساخت‌های لازم برای عرضه گوشت کشتشده مورد نیاز یکی از موانع دیگر است. نشریه فود نویگیتور با استفاده از داده‌های گزارش سی‌ای دلفت برآورد می‌کند که تولید فقط ۱۰ درصد از عرضه جهانی گوشت ازطریق کشت نیازمند ساخت ۴ هزار کارخانه است که تقریباً ۲ تریلیون دلار هزینه دارد که حدود هزار برابر مقداری است که تاکنون در بخش گوشت کشتشده سرمایه‌گذاری شده است.
البته تخمین فوق با انتقادهایی مواجه شد. استارتاپ‌های گوشت کشتشده و حامیان آن‌ها با طرح استدلال‌های مخالف گفتند که هنوز برای نابود کردن امیدهای این فناوری خیلی زود است. آن‌ها خاطرنشان کردند که این صنعت هنوز در ابتدای راه خود قرار دارد و شرکت‌های فعال در این زمینه درحال دسترسی به پیشرفت‌هایی هستند که دیگران از آن خبر ندارند.
درنهایت، بحث درمورد آینده گوشت کشتشده بین دو مدلی است که مقیاس‌پذیری محصولی را به تصویر می‌کشند که هنوز به صورت تجاری وجود ندارد.
در سال‌های آینده، استارتاپ‌های گوشت کشتشده یا به وعده‌های خود عمل می‌کنند و به آرامی تولید را افزایش و قیمت را کاهش می‌دهند، یا اینکه به‌کلی دست از تلاش برمی‌دارند. اما شکی وجود ندارد که رویکرد ترکیبی استارتاپ‌هایی همچون سای‌فای در این مرحله امکان‌پذیرتر است، هرچند با اهداف بلندپروازانه این صنعت فاصله دارد.
بیشتر شرکت‌های گوشت کشتشده وقتی نمونه‌هایی را برای روزنامه‌نگاران کنجکاو و سرمایه‌گذران بالقوه تهیه می‌کنند، اغلب محصولات هیبریدی را به آن‌ها ارائه می‌دهند.
اما تمایز میان کالاهای آن‌ها و کالاهایی مانند محصولات SCiFi Foods و New Age Eats مسئله‌ی ساده‌ی نسبت است: استارتاپ‌های هیبریدی عمدتاً مبتنی‌بر گیاه هستند، درحالی‌که شرکت‌های کشتشده سنتی‌تر بیشتر مبتنی‌بر سلول هستند.
استارتاپ ایت جاست (Eat Just) که در سانفرانسیسکو قرار دارد، تنها استارتاپی است که محصول گوشت کشت‌شده‌ای را برای فروش دارد (در یکی از رستوران‌های سنگاپور). این شرکت می‌گوید مرغ آن‌ها حدود ۷۵ درصد کشت شده است، یعنی سلول‌های حیوانی در محصول آن‌ها بیشتر از سلول‌های گیاهی است. اگرچه این شرکت حتی با ۷۵ درصد کشتشده، در هر بار فروش ضرر می‌کند.
در همین حین، نسبت گوشت کشتشده در نمونه های هیبریدی اولیه نهایتاً به ۲۰ درصد می‌رسد و این نسبت در سوسیس‌های نیو ایج ایتس به مقدار کمتر و در حد تک رقمی می‌رسد. برایان اسپیرز از استارتاپ نیو ایج ایتس در برکلی کالیفرنیا که محصولات هیبریدی گوشت خوک را تولید می‌کند، می‌گوید این فاصله می‌تواند عامل تعیین‌کننده‌ای برای تولید گوشت کشتشده در مقیاس وسیع باشد، حتی اگر درنهایت مقدار کمی گوشت کشتشده در محصول نهایی وجود داشته باشد.
سوسیس نیو ایج ایتس همراه با سیب زمینی
هزینه تولید محصولی که ۵ درصد آن کشت شده است، بسیار کمتر از هزینه تولید استارتاپ‌هایی است که ۷۵ تا ۱۰۰ درصد محصول آن‌ها را گوشت کشتشده تشکیل می‌دهد. اسپیرز می‌گوید: «اگر از درصد تک رقمی استفاده کنیم، این ایده دیگر احمقانه به نظر نمی‌رسد. زیرا اکنون هزینه تولید شما یک پنجاهم هزینه تولید مواد مبتنی‌بر سلول است.»
استارتاپ نیو ایج ایتس هم سلول‌های ماهیچه و هم سلول‌های چربی را کشت می‌دهد که مورد دوم می‌تواند در نزدیک کردن طعم محصول به طعم گوشت مهم باشد. اسپیرز می‌گوید: «اگر مقدار زیادی گوشت گیاهی را طبخ کنید و سپس به کف تابه نگاه کنید، مقدار زیادی روغن می‌بینید، زیرا همه آن‌ها ذوب شده است و در خود محصول نمانده است. بنابراین، بافت آن خشک‌تر خواهد بود.»
علت آن است که روغن‌های مورد استفاده در گوشت‌های گیاهی (معمولاً روغن نارگیل یا کانولا)، نسبت‌به چربی حیوانی نقطه ذوب پایین‌تری دارند. سلول‌های چربی مزیت‌های زیستی نیز دارند: آن‌ها سریع‌تر از سلول‌های عضله رشد می‌کنند و می‌توان به آن‌ها غذای ارزان‌تری داد.
اما رویکرد کشت سلول‌ها (چربی یا ماهیچه) در دسته‌های کوچک‌تر توسط شرکت‌های گوشت هیبریدی در مقایسه با استارتاپ‌هایی که هدف آن‌ها تولید محصولاتی است که به ۱۰۰ درصد کشت داده شده نزدیک هستند، یک ایراد اقتصادی دارد.
فسلر می‌گوید استارتاپ های هیبریدی «مزیت مقیاس» را از دست می‌دهند که ممکن است با تولید انبوه گوشت کشتشده به آن دست پیدا کنند. محصول کلی ممکن است ارزان‌تر باشد، زیرا گیاهی است، اما اکنون درحال افزودن نوع دیگری از ترکیبات بسیار گران‌بها هستید که یکی از گران‌ترین مواد خام موجود در محصول خواهد بود.
البته این احتمال وجود دارد هزینه این ماده بسیار گران‌بها (گوشت کشتشده از سلول‌های حیوانی) به شکل محصول خوبی که گوشتخواران را بیشتر ترغیب به خوردن آن کند، جبران شود.
طعم آینده
برای اینکه گوشت‌های کشتشده بتوانند برنده شوند، باید قیمت آن‌ها کاهش پیدا کند و مصرف‌کنندگان را جذب کنند.
اولین چالش قیمت است. اگر گوشت کشتشده در آزمایشگاه (چه هیبریدی و چه ساده) به‌طور نامحدود کالایی گران‌قیمت باقی بماند، در حل پارادوکس گوشت شکست خواهد خورد. جنگ میان گوشت سنتی و جایگزین‌های جدید جنگ بر سر خریدارانی خواهد بود که مراقب هستند پول خود را چگونه خرج کنند.
اگر سازمان‌های ناظر شرکت‌های گوشت را مجبور کنند تا با کارگران و حیوانات خود رفتار بهتری داشته باشند، یا انتشار گازهای گلخانه‌ای و آلودگی را کاهش دهند، قیمت گوشت سنتی ممکن است افزایش پیدا کند. در صنعت انرژی، قوانین مرتبط با آلاینده‌ها به افزایش قیمت انرژی سوخت‌های فسیلی کمک کرده است.
در همین حین، دولت‌ها می‌توانند به کاهش قیمت گوشت کشتشده کمک کنند. در سراسر جهان سیاست‌گذاران شروع به حمایت از سرمایه‌گذاری در بخش تحقیق و توسعه گوشت‌های گیاهی و کشتشده کرده‌اند. برای مثال، در اواسط سپتامبر یکی از مقامات کاخ سفید اعلام کرد که آن‌ها از فناوری‌های جدیدی که غذاهای حاصل از سلول‌های حیوانی کشتشده را بهبود دهد، حمایت می‌کنند.
چالش دوم خرید از سوی مصرف‌کنندگان است که بسیاری از آن‌ها به غذاهای غیرطبیعی مشکوک هستند. به همین دلیل است که سای‌فای فودز در معرفی خود به واژه‌های «آینده» و «غیرطبیعی» اشاره دارد (وب‌سایت آن‌ها که شامل گاوهایی در حباب‌ها است که در میان ابرهای شناور هستند). مارچ می‌گوید او پانزده سال پیش هنگام خواندن رمان علمی‌تخیلی به نام بازیگر بازی‌ها (The Player of Games) که به گوشت‌های کشتشده اشاره داشت، به فکر تأسیس شرکت افتاد. مارچ گفت: «وظیفه ما پنهان کردن علم نیست، بلکه این است که آن را بپذیریم و محصولات خود را ایمن کنیم. این گفتگویی اجتناب‌ناپذیر است؛ خصوصاً وقتی به نسل جوان نگاه می‌کنید که از بزرگ‌ترین مصرف‌کنندگان این محصولات خواهند بود. آن‌ها به‌دنبال آن سندیت و اعتبار هستند.»
نظرسنجی که سال ۲۰۱۹ انجام شد، حاکی از حمایت قوی مصرف‌کنندگان چین، هند و ایالات متحده از گوشت کشتشده در آزمایشگاه بود. اما همان‌طور که کلسی پایپر در مقاله‌ای در وب‌سایت وُکس درمورد این نظرسنجی اشاره کرده است، نتایج را نباید کاملاً باور کرد، زیرا مردم غالباً به نظرسنجی‌ها پاسخ‌های کمال‌گرایانه می‌دهند که ممکن است رفتار واقعی آن‌ها را منعکس نکند. از سوی دیگر، ازآنجا که این محصولات در آن زمان به‌طور تجاری دردسترس نبودند، هیچ‌یک از افراد شرکت‌کننده در نظرسنجی آن‌ها را امتحان نکرده بود.
پذیرفتن گوشت کشتشده یا گوشت هیبریدی نه‌تنها نیازمند تمایل به امتحان کردن چیز جدیدی است، بلکه نیازمند ایجاد ارتباط کاملاً متفاوتی با آنچه می‌خوریم و نحوه تولید آن است.
این طور احساس می‌شود که جایگزین‌های گوشت (گیاهی، کشتشده یا ترکیبی) برای اقلیم به‌اندازه گوشت طبیعی خوب نیستند. برخی از گروه‌های زیست‌محیطی، پژوهشگران، تحلیگران و منتقدان گوشت‌های گیاهی را به این خاطر رد می‌کنند که ما درمورد این گزینه‌ها اطلاعات کافی نداریم تا ادعا کنیم ازنظر زیست‌محیطی سازگار هستند.
گوشت هیبریدی یا گوشت گیاهی ممکن است غیرطبیعی و درنتیجه نامطلوب به‌نظر برسد، اما هیچ چیز مطلوب یا طبیعی درمورد صنعت دامداری مرسوم که وابسته به انتشار آلودگی و شکنجه حیوانات برای تولید گوشت است، وجود ندارد.
تغییر بخشی از سیستم تولید گوشت بیش از هر چیز دیگری موجب کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای خواهد شد و همچنین مزیت‌های دیگری مانند حذف ضایعات غذایی را نیز دارد. هر برگر، ناگت مرغ یا فیله ماهی که با محصول کشتشده یا هیبریدی جایگزین شود، به این معنا است که تعداد کمتری از حیوانات زندگی کوتاه پر رنجی را متحمل خواهند شد.
انتخاب پیش روی ما (اگر درمورد اقدامات اقلیمی و رفاه حیوانات جدی هستیم)، این است که گوشتی را که می‌خوریم به میزان چشمگیری تغییر دهیم یا مقدار خیلی کمتری از آن را بخوریم. اگر گوشت هیبریدی به وعده‌های خود عمل کند، ممکن است بتوانیم هر دو کار را انجام دهیم.
