افزایش شدت طوفانها در سالهای اخیر به علت تغییرات اقلیمی موجب شده تا دانشمندان اقلیم شناس، افزایش شماره درجهبندی شدت طوفان بر اساس مقیاس سرعت باد «سافیر – سیمپسون» را بررسی کنند.
به گزارش پایگاه خبری هیچ یک از «فیز»، برای مدت بیش از ۵۰ سال «مرکز ملی طوفان» (امریکا) از «مقیاس باد سافیر-سمپسون» برای اطلاعرسانی درباره خطر خسارت به اموال استفاده و طوفان ها را در مقیاسی از دسته یک (بادهایی با سرعت بین ۷۴ تا ۹۵ مایل در ساعت) تا دسته پنج (بادهایی با سرعت ۱۵۸ مایل در سرعت و بیشتر) طبقهبندی کرده است.
مقیاس سافیر سیمپسون (Saffir–Simpson scale) مقیاسی برای دستهبندی توفندها به پنج گروه بر اساس سرعت باد آنهاست. برای اینکه یک توفند دستهبندی شود حداقل باید ۷۴ مایل بر ساعت (۳۳ متر بر ثانیه، ۶۴ گره یا ۱۱۹ کیلومتر بر ساعت) باشد تا در دسته یک قرار گیرد. قویترین دسته، دسته پنج است که به بادهایی با سرعت بیش از ۷۰ متر بر ثانیه، ۱۳۶ گره، ۲۵۱ کیلومتر بر ساعت گفته میشود. این دستهبندی معلوم میکند که اگر یک توفند به خشکی رسید چه مقدار خرابی به بار خواهد آورد.
اما در حالی که افزایش دمای اقیانوس ها به ایجاد طوفان های شدیدتر و ویرانگرتر منجر شده است، دانشمندان اقلیمی شامل «مایکل وینر» از آزمایشگاه ملی «لارنس برکلی» و «جیمز کوسین» از «بنیاد فرست استریت» این مساله را بررسی کردند که آیا دسته پنج، که انتهای آن باز است برای اطلاع رسانی درباره خطر بروز خسارات ناشی از طوفان کافی است.
از این رو آنان به تحقیقاتی در این خصوص پرداختند و نتایج آن را در مقالهای در نشریه «اقدامات آکادمی ملی علوم» منتشر کردند. این محققان دسته فرضی ۶ را برای مقیاس بادی سافیر – سیمپسون معرفی کردند که شامل طوفان هایی با بادهای با سرعت بیشتر از ۱۹۲ مایل در ساعت می شود.
وینر که کار حرفهای خود را صرف مطالعه رویدادهای شدید اقلیمی کرده است، میگوید: انگیزه ما بررسی مجدد این مساله است که چطور باز بودن پایان (بی انتها بودن) مقیاس سافیر-سیمپسون می تواند به دست کم گرفتن خطر بینجامد و بخصوص این دست کم گرفتن در جهان در حال گرم شدن چطور بطور فزایندهای مشکل ساز خواهد شد.
وی تصریح کرد: گرمایش جهانی وابسته به بشر (anthropogenic) بطور فزایندهای موجب افزایش دمای اقیانوس در مناطق تشکیل و انتشار طوفانها و گردبادها شده است.
زمانی که این تیم تحقیقاتی اقدام به تحلیل دادههای تاریخی مربوط به طوفان ها از سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۲۱ کرد مشخص شد پنج طوفان میتوانسته به عنوان دسته ۶ تقسیم بندی شود و همه آنها نیز در ۹ سال گذشته روی داده است. طوفانها و گردبادها و تندبادها همه در اصل یک پدیده آب و هوایی هستند و تفاوت نام آنها صرفا جغرافیایی است.
این محققان علاوه بر مطالعه گذشته همچنین شبیهسازیهایی را تحلیل کردند تا ببینند گرمایش زمین چگونه بر تشدید طوفان ها تاثیر خواهد داشت. مدل های آنها نشان داد با ۲ درجه گرمایش جهانی بالاتر از سطح پیش از صنعتی شدن، خطر طوفان های دسته ۶ به میزان ۵۰ درصد در نزدیکی فیلیپین بیشتر می شود و در خلیج مکزیک دو برابر می شود و بالاترین خطر این طوفان ها در جنوب شرقی آسیا ، فیلیپین و خلیج مکزیک است.