فضا مکانی خشن، با دمای انجماد، تشعشعات مضر و نزدیک به خلاء است. بنابراین، در چنین شرایطی چه اتفاقی برای جسم یک فضانورد میافتد.
به گزارش پایگاه خبری هیچ یک _ بیایید تصور کنیم یک فضانورد در طول راهپیمایی فضایی ناگهان سقوط میکند و تنها چند دقیقه بعد بر اثر ایست قلبی میمیرد.
تاکنون 21 نفر در فضا جان خود را از دست داده اند که نقص عملکرد فضاپیماها باعث مرگ کل خدمه شده است. اما اگر یکی از خدمه جان خود را از دست بدهد و دیگران باقی بمانند، باید کاری با جسد انجام دهند در غیر این صورت با شروع پوسیدگی بدن، خطر آلودگی وجود دارد. یک گزینه این است که آن را در فضا رها کند.
در سختی فضا، برای جسد مرده چه اتفاقی میافتد؟
جیمی وو که روی سلامت در فضا تحقیق می کند گفت که در خلاء کم فشار فضا، هر مایعی از سطح بدن، پوست، چشم، دهان، گوش و ریهها بلافاصله به گاز تبدیل میشود. وو افزود رگهای خونی نزدیک سطح نیز حتی پس از مرگ ممکن است پاره شده و خونریزی کنند.وو گفت که آب باقیمانده در بدن احتمالا منجمد خواهد شد، زیرا دمای پایه پایین درفضا منفی 270.45 درجه سانتیگراد است. از دست دادن مایعات، به علاوه انجماد، می تواند باعث حالت مومیایی شود که اساساً بدن را حفظ می کند. هر فضانوردی که بدون لباس فضایی در معرض فضا قرار گیرد به این سرنوشت دچار خواهد شد. اینکه بعدا چه اتفاقی میافتد بستگی به این دارد که باکتریهایی در اطراف وجود داشته باشند یا خیر.
تحقیقات ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) نشان داده که باکتری ها می توانند حداقل 3 سال در فضا زنده بمانند. اگر باکتری ها روی جسد زنده باشند، شروع به هضم آن می کنند. در حالی که بیشتر فضا بسیار سرد است قسمت های گرم هم وجود دارد. دمای سطح ایستگاه فضایی بین المللی می تواند ازمنهای 200 درجه سانتیگراد تا 200 درجه سانتیگراد متغیر باشد. در یک محیط گرمتر، تجزیه بسیار تسریع می شود.تشعشعات قدرتمند در فضا نیز احتمالاً روی بدن تأثیر می گذارد، پیوندهای کربنی را می شکند و باعث تحلیل رفتن پوست و ماهیچه ها می شود.
پس از پرتاب شدن از فضاپیما، جسم کم آب و در حال تجزیه به مدار می رود، مگر اینکه با جسم دیگری روبرو شود.مایلز هریس، دانشجوی دکترا در مؤسسه کاهش خطر و بلایا در دانشگاه کالج لندن گفت: با وجود تمام زبالههای فضایی و ماهوارههایی که در مدار زمین هستند، احتمال برخورد برای یک جسد وجود دارد.وو گفت برخورد بین یک بدن و سفینه فضایی یا ماهواره می تواند باعث آسیب واقعی به هر دو طرف شود.اگر جسد با ماهواره ها و زباله های فضایی برخورد نکند به مرور زمان توسط نیروی گرانش به آرامی به سمت زمین کشیده می شود، به خصوص اگر مرگ در مدار پایین زمین یا در حدود 2000 کیلومتر یا کمتر رخ دهد. در نهایت، در آنچه احتمالاً دراماتیک ترین بخش سفر جسد در فضا خواهد بود، دوباره وارد جو می شود و می سوزد.
رهاسازی جسد از سفینه فضایی تنها گزینه نیست. دفن فضایی احتمال دیگری است، اگرچه خطر آلودگی سطوح سیاره ها را به همراه دارد. ناسا همچنین در حال توسعه یک کیسه است که می تواند بقایا را برای 48 تا 72 ساعت حفظ کند این زمان زیادی برای بازگشت به زمین از ایستگاه فضایی بین المللی است. اما اگر سفرها دور بودند، مانند ماموریت مریخ با یک پرواز 7 ماهه به زمین، خدمه باید گزینه های دیگری را پیدا کنند.از آنجایی که پروازهای فضایی دورتر از زمین می روند، صنعت پروازهای فضایی باید برای نحوه مدیریت مرگ در فضا نیز برنامه ریزی کند.