«آبله آلاسکایی»؛ از علائم تا چگونگی گسترش
آبله آلاسکایی متعلق به خانواده‌ای از ویروس‌های موسوم به «پاکس‌ویریده» است که می‌توانند حیوانات و انسان‌ها را آلوده کنند. این دسته ویروس‌ها عمدتا آبله یا ضایعات پوستی ایجاد می‌کنند و هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. برخی از آنها خطرناک‌تر در نظر گرفته می‌شوند.
آبله شاید مشهورترین بیماری ناشی از چنین ویروسی باشد. با این حال سایر اعضای خانواده ویروس‌ها نیز که عبارتند از آبله شتر، آبله گاوی، آبله اسب و آبله میمونی کمابیش شناخته شده هستند.آبله آلاسکایی که نخستین مورد آن در سال ۲۰۱۵ میلادی کشف شد به طور عمده در پستانداران کوچک از جمله وُل‌های پشت‌سرخ، جونده‌ای کوچک شبیه به موش و بومی آلاسکا، دیده شده است. با این حال مقامات بهداشتی می‌گویند حیوانات خانگی مانند سگ و گربه نیز ممکن است ناقل این ویروس باشند.
علائم آبله آلاسکایی چیست؟
افراد مبتلا به آبله آلاسکایی یک یا چند برآمدگی یا جوش روی پوست و همچنین درد مفاصل یا عضله و همچنین غدد لنفاوی متورم دارند.تقریباً همه بیماران علائم خفیفی داشتند که پس از چند هفته خود به خود برطرف شدند. با این وجود افرادی که مبتلا به نقص سیستم ایمنی هستند ممکن است در معرض خطر علائم شدیدتری قرار بگیرند.
آبله آلاسکایی چگونه گسترش می‌یابد؟
به گزارش یورونیوز، مقامات معتقدند که این ویروس از طریق تماس با حیوانات آلوده منتقل می‌شود.تاکنون هیچ مورد مستندی مبنی بر سرایت آن از فردی به فرد دیگر وجود نداشته است، به رغم این مطلب اما سایر ویروس‌های این خانواده زمانی که یک فرد با ضایعات پوستی فرد دیگر تماس پیدا می‌کند می‌توانند پخش شوند. بنابراین مقامات بهداشتی آلاسکا به مبتلایان توصیه کرده‌اند محل ضایعات را با بانداژ بپوشانند.
