فوتبال آسیا
گزارش «نیویورک تایمز» از مشکلات اقتصادی و دردسرهای برگزاری لیگ قهرمانان
به گزارش جام تهران – حداقل هیچکس نمی‌تواند کنفدراسیون فوتبال آسیا را به بی‌توجهی به جزئیات متهم کند. وقتی وظیفه این سازمان گسترش پرطرفدارترین ورزش جهان برای پنج میلیارد نفر و در وسعتی به اندازه یک سوم کره زمین است، آنها این بهانه را دارند که از مسائل جزئی صرفنظر کنند. قابل تحسین است که AFC هنوز وقت این را دارد که دیکته کند کدام برند آب معدنی می‌تواند در ورزشگاه‌ها فروخته شود.
اصرار روی یک برند خاص آب معدنی تنها یک نمونه از سختگیری‌های AFC برای این مسابقات است. آنها اصرار دارند که ورزشگاه‌های میزبان عاری از هرگونه تبلیغات تأییدنشده باشند. در عوض آنها توجهی به این موضوع ندارند که آیا حضور در این مسابقات اصلاً برای باشگاه‌ها صرفه اقتصادی دارد؟ دو باشگاه حاضر در مسابقات مدعی شده‌اند که اجرای قانون «ورزشگاه پاک» (عاری از تبلیغ) برای هر مسابقه 50 هزار دلار هزینه دارد.
هزینه سفر برای بازی‌های خارج از خانه از این هم بیشتر است. بازیکنان باشگاه‌های اروپایی با بلیت‌های «فرست کلاس» سفر می‌کنند، ولی وسعت قاره آسیا اجازه چنین کاری را نمی‌دهد. میانگین فاصله هر سفر خارج از خانه 3700 کیلومتر است. در این شرایط حتی سفر با بلیت اکونومی هم هزینه بالایی دارد. یک تیم استرالیایی برای سفر و اقامت بازیکنان و اعضایش به ژاپن 95 هزار دلار هزینه کرده، در حالی که کمک‌هزینه AFC برای هر سفر تا پیش از مراحل پایانی فقط 60 هزار دلار است.
تنها بخشی از 40 تیمی که در مرحله گروهی حضور دارند توان جبران این هزینه‌ها را دارند. نیمی از جوایز 15 میلیون دلاری مسابقات به قهرمان و فینالیست تعلق می‌گیرد. به تیم بازنده نیمه‌نهایی 500 هزار دلار اعطا می‌شود. طبق گزارش اتحادیه جهانی بازیکنان حرفه‌ای، بیشتر تیم‌ها با شرکت در لیگ قهرمانان آسیا با زیان قابل توجهی روبه‌رو می‌شوند.
در بخشی از این گزارش آمده: «تورنمنت برای باشگاه‌هایی که زودتر حذف می‌شوند زیان‌ده‌تر است و اکثراً باشگاه‌هایی هستند که از لیگ‌های کوچک‌تر و توسعه‌نیافته‌تر می‌آیند.» اوراوا ردز، قهرمان فصل گذشته به این اتحادیه گفته است که فقط فینالیست می‌تواند با جوایزی که می‌برد هزینه‌هایش را جبران کند.تغییر فرمول هم جوابگو نیست
تغییر فرمول برگزاری مسابقات می‌توانست فرصتی برای بهبود این شرایط باشد. فصل آینده لیگ قهرمانان آسیا فقط 24 تیم خواهد داشت. همچنین به جای بازی‌های رفت و برگشت در مراحل حذفی، مسابقات از مرحله یک چهارم نهایی تورنمنت متمرکزی خواهد بود. تیم‌های کمتر به معنی این است که کیفیت تورنمنت بالاتر خواهد بود. برگزاری متمرکز مراحل پایانی هم اجازه می‌دهد که تیم‌های مدعی شرق و غرب آسیا پیش از فینال با یکدیگر روبه‌رو شوند. تیم‌هایی که به این مرحله می‌رسند دیگر نیازی نیست برای سفر و اقامت هزینه کنند.
البته این تغییراتی که اشاره شد، مسابقات را برای تمام شرکت‌کنندگان سودده نمی‌کند. درباره وسعت قاره آسیا هیچ کاری نمی‌توان کرد، ولی AFC برای افزایش کمک‌هزینه سفرها و کاهش هزینه آماده‌سازی ورزشگاه‌ها هم هیچ تصمیم جدیدی نگرفته است.
در فرمول جدید جایزه تیم قهرمانی به 12 میلیون دلار رسیده و بازنده فینال 6 میلیون دلار دریافت می‌کند. آنچه باعث نگرانی اتحادیه جهانی بازیکنان حرفه‌ای شده این است که بیشتر افزایش درآمد این مسابقات قرار است سهم کنفدراسیون فوتبال آسیا و کشور میزبان شود. مراحل متمرکز حذفی محصول جذابی برای فروش به شبکه‌های تلویزیونی است. هنوز مشخص نیست که چه بخشی از این درآمد سهم تیم‌های شرکت‌کننده می‌شود.
AFC همیشه مدعی است که می‌خواهد فوتبال را در کل قاره گسترش بدهد. مهم‌ترین تورنمنت باشگاهی قاره فرصت خوبی برای رسیدن به این هدف است، ولی در عوض ترجیح داده پول را به سمت باشگاه‌های ثروتمندی هدایت کند که نیاز چندانی به آن ندارند و جوایز مسابقات در فرمول جدید به قوی‌ترین و متمول‌ترین تیم‌ها در ثروتمندترین لیگ‌ها می‌رسد.
تمام مدیران فوتبال در جهان بر این باورند که تغییرات از بالا به پایین اعمال می‌شود نه بالعکس. اکثر باشگاه‌ها و کشورهایی که از حمایت مدیران کنفدراسیون بهره‌مند نشوند از این قافله عقب می‌مانند، ولی تمرکز آنها فعلاً بیشتر روی برندهای بطری آب است تا تصویر دنیایی که ساخته‌اند، مخدوش نشود.
