نگاهی به «تمساح خونی»؛ نه جواد عزتی به خنده بیهوده!
امروز اولین روز اکران اولین ساخته جواد عزتی در سینما است، اثری که تلاش شده تا با ویژگی‌هایی نظیر سرگرم کنندگی، قصه گویی و موقعیت‌های کمدی ساختار مخاطب پسند خود را حفظ کرده تا در قالب یک اثر موفق در گیشه دغدغه‌های اجتماعی خود را بیان و به نقد تفکر یک شبه پول‌دار شدن بپردازد.
پایگاه خبری هیچ یک ـ گروه سینما ـ سجاد رضایی مقدم: اولین ساخته جواد عزتی در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد، اثری که محبوبیت کارگردانش باعث شد تا در گام اول مهم جلوه کند و در ادامه هم با دریافت سیمرغ بلورین بهترین کارگردان اول به انتظارات پاسخ داد.«تمساح خونی» اثری است که بیش از هر چیز دیگری به سرگرمی مخاطبش فکر می‌کند، عزتی در نشست خبری فیلمش در پاسخ به سوالی که در رابطه با هدفش از این ساخت این فیلم پرسیده شده بود گفت که «خوش باشید!»اجزا داستان به درستی و به شکلی کلاسیک کنار هم نشسته‌اند، فیلیم کمدی ـ اکشن با رگه‌هایی از سینمای ایتالیا که با بُعدی معمایی روایت و وابستگی متن به ژانرش را حفظ می‌کند.
ورودی فیلم با ریتم بالا در شرکتی تجاری اتفاق می‌افتد، هومن و دوستش با بازی جواد عزتی و عباس جمشیدی‌فر که گردانندگان اصلی فیلم هستند در همان نمای اول معرفی می‌شوند.دو نفر که از نظر اقتصادی شرایط خوبی ندارند، اعتماد به نفسشان در جامعه کاهش پیدا کرده و حالا در مقابل رئیسی قرار گرفته‌اند که نقشش را بهزاد خلج بازی می‌کند؛ جدی، مستبد و البته در شرایطی مرفح!ورود داستان از همین‌جا برای مخاطب جذاب است!
همه چیز در یک سوم ابتدایی فیلم سریع است، معرفی شخصیت‌ها همراه با پیشبرد داستان انجام می‌شود تا زمانی برای شخصیت پردازی قصه گرفته نشود؛ اصل اتفاق، موقعیت و پیرنگ فیلم درست در همین بخش از فیلم روایت می‌شود. تدوین خطی فیلم همراه با تصاویر انتهایی بعد معمایی فیلم را بیشتر می‌کند.دوربین در «تمساح خونی» مرموز است، حرکت‌های افقی و گاهی ارتفاع پایین تصویر بعد معمایی جنایی داستان را پررنگ می‌کند؛ یک سوم بعدی داستان یک کمدی موقعیت پلیسی ـ جنایی است.دو دوستی که می‌خواهند یک شبه راه صد ساله را طی کنند تمام تلاششان حفظ پولی است که از راه درستی به دست نیامده است.
ریتم در یک سوم پایانی فیلم کمی کند شده تا نتیجه گیری با تامل بیشتری انجام شود. این بخش با وفاداری خاصی به روایت خطی یکی پس از دیگری گره‌های ایجاد شده را باز می‌کند تا نقطه ابهامی برای مخاطب باقی نماند، البته بخش اعظمی از این گره گشایی‌ها در اختیار بخش طنز داستان قرار می‌گیرد.تیتراژ خاص فیلم سکانس پایانی آن است، بخشی از داستان که هم روایت را کامل می‌کند، هم بار کمدی را به دوش می‌کشد و هم به سوالاتی که فیلمساز نتوانسته به آنها در قالب‌های سینمایی پاسخ دهد جواب می‌دهد، شاید این تنها ضعف روایت‌گری فیلم جواد عزتی است.
دغدغه‌مند در عین توجه به گیشه
شخصیت‌های اصلی فیلم جواد عزتی می‌خواهند با قمار کمبودهای زندگی گذشته خود را جبران کنند، تمامی جزئیات فیلم به کمک می‌آید تا این عمل را به عنوان راهی اشتباه برای به هدف رسیدن معرفی کند. هرچند بخشی از این شوخی‌ها شاید زیاد از حد وارد سینمای کمدی بی هدف شده و کمی از اخلاقی بودن فیلم را کاهش می‌دهد.یک میز بازی با چند سلبریتی اطرافش نشان از رعایت تمامی پارامترهای جذب مخاطب است، اما عزتی در این مسیر از دغدغه اجتماعی غافل نشده و تلاش کرده تا با این فیلم کمی هم از مضامین اجتماعی صحبت کند.
