به گزارش هیچ یک _ همچنین به گفته متخصصان، این بیماری میتواند علاوه بر ناراحتیهای جسمانی، سلامت روان و خلق و خوی افراد مبتلا را نیز تحت تاثیر قرار دهد با این حال این بیماران میتوانند با انجام برخی از فعالیتها میزان اثرات سوء آن بر سلامت روان را کاهش دهند.
* ورزش کنید
ورزش نه تنها می تواند به بدن شما کمک کند تا سالم بماند، بلکه مغز شما را با اندورفین پر می کند – مواد شیمیایی که خلق و خوی شما را بهبود می بخشد. یک فعالیت بدنی پیدا کنید که قلب شما را به حرکت درآورد. شنا، آهسته دویدن، دوچرخه سواری یا پیاده روی موثر خواهد بود. هر هفته حداقل ۱۵۰ دقیقه ورزش کنید.
* موسیقی گوش دهید
مطالعات نشان می دهد که موسیقی درمانی می تواند تأثیر مثبتی بر خلق و خوی شما داشته باشد. گوش دادن یا نواختن آهنگ ها در مغز شما دوپامین را تقویت می کند – ماده شیمیایی مغز که به شما کمک می کند احساس لذت کنید. یک آهنگ خوب می تواند اضطراب، افسردگی و درد را کاهش دهد و به شما کمک کند بهتر بخوابید.
* به خواب خود اهمیت دهید
خواب منظم و با کیفیت برای آرام کردن ذهن و کاهش برخی علائم فیزیکی ام اس کلیدی است. چرت زدن نیز می تواند خلق و خوی شما را تقویت کند. اگر ام اس، خوابیدن را مشکل می کند، با پزشک خود در مورد راه هایی صحبت کنید که به شما کمک می کند تا خواب شبانه بهتری داشته باشید.
* بخندید
خنده به شما کمک می کند تا اکسیژن بیشتری دریافت کنید، گردش خون را تحریک می کند و اندورفین (هورمون احساس خوب) را به جریان می اندازد. خندیدن می تواند استرس را کاهش دهد و احساس شادی و آرامش در شما ایجاد کند.
* مدیتیشن کنید
مدیتیشن و تمرکز حواس به شما کمک می کند افکار خود را آرام کنید، ذهن خود را به بدن خود متصل کنید و خود را در اینجا و اکنون مستقر کنید. مطالعات هنوز ادامه دارد، اما شواهدی وجود دارد که نشان میدهد این شیوهها استرس، اضطراب و افسردگی را کاهش میدهند.
* به روابط اجتماعی خود بها دهید
دیدارهای هفتگی با دوستان را برنامه ریزی کنید. صحبت با افراد مبتلا به ام اس می تواند به شما یادآوری کند که تنها نیستید.
* تمرینات تنفسی انجام دهید
تمرینات تنفس عمیق، تنش را در بدن شما آزاد می کند و سطح اکسیژن شما را افزایش می دهد. همراه با تکنیک های آرام بخش ذهن مانند مدیتیشن و تمرکز حواس، تنفس عمیق می تواند بدن شما را آرام کند و استرس را کاهش دهد.
* با یک مشاور صحبت کنید
مشاوران یا درمانگران آموزش دیده می توانند به شما کمک کنند تا احساسات طاقت فرسا را برطرف کنید. بازدیدهای منظم با یک مشاور می تواند به شما کمک کند تا در لحظه احساس آرامش کنید و همچنین می توانند خلق و خوی شما را در طول زمان بهبود بخشند.
* بازی کنید
کارهایی که دوست دارید، انجام دهید. نقاشی کنید، مطالعه کنید، به سینما بروید یا هر چیزی که شما را خوشحال می کند، انجام دهید. به یک سرگرمی مشغول شوید. تمرکز انرژی روی سرگرمیها و فعالیتهای جدید می تواند به تغییر خلق و خوی شما برای مدتی کمک کند.
* انجام حرکات کششی
یوگا تمرینی چند صد ساله است که از حالتهای خاصی برای کشش بدن شما استفاده میکند، در حالی که ذهن شما را پاک میکند و اعمال شما را متمرکز میکند. همه می توانند نسخه ای از آن را انجام دهند، حتی اگر ام اس، تحرک شما را محدود کرده است. یوگا، اضطراب و افسردگی را کاهش می دهد و می تواند فواید فیزیکی دیگری نیز داشته باشد.
* برنامه داشته باشید
فهرستی از مکانهایی که میخواهید بازدید کنید، کتابهایی که میخواستید بخوانید یا رستورانهایی که میخواهید امتحان کنید تهیه کنید، سپس سعی کنید هر کدام را بررسی کنید. تعیین اهداف کوچک و انجام آنها به شما در بهبود خلق و خویتان کمک می کند.
* بنویسید
ثبت اقدامات و افکار شما نه تنها می تواند به شما در ردیابی علائم ام اس کمک کند، بلکه می تواند به تغییر مسیر ذهن شما نیز کمک کند. چیزهایی که برای آنها سپاسگزار هستید، اهدافی که برای آینده دارید و موفقیت هایی که به دست آورده اید را یادداشت کنید. این به شما کمک می کند زمانی را صرف یادآوری چیزهای مثبت کنید. نوشتن ناراحتی ها نیز می تواند به کاهش تنشهایتان کمک کند.به گزارس «وب ام دی»، علائم اماس می تواند حاد یا مزمن باشد و از فردی به فرد دیگر متفاوت است. مهم این است که از علائم مختلف این بیماری آگاه بود. علائم بیماری اماس ممکن است شامل موارد زیر باشد:
– مشکلات حرکتی مانند احساس خستگی یا ضعف هنگام راه رفتن، صحبت کردن یا بلعیدن
– گزگز یا بی حسی در اندام ها
– اختلال عملکرد مثانه و روده
– اختلال شناختی
– تغییرات خلقی یا افسردگی
– لرزش یا اسپاسم
– سرگیجه
– اختلال بینایی
در موارد شدید، افراد مبتلا به اماس ممکن است دچار نابینایی و/یا فلج شوند.در حال حاضر هیچ درمان شناخته شدهای برای اماس وجود ندارد. بنابراین، مدیریت علائم، فاکتوری ضروری برای داشتن یک زندگی سالم همراه با این بیماری است. پزشک ممکن است بسته به شدت علائم بیماری درمانهای استروئیدی، تزریق خون یا فیزیوتراپی را انتخاب کند.