قوانین آپارتمان نشینی
قوانین و باید ها و نبایدهای آپارتمان نشینی
آپارتمان عبارت است از یک واحد مستقل در ساختمان چند طبقه که از آن برای سکونت یا جهت کسب و پیشه استفاده می شود.
امروزه با افزایش شهر نشینی و زیاد شدن جمعیت آپارتمان نشینی توسعه یافته است اما در کشور ما هنوز نیز فرهنگ آپارتمان نشینی به صورت صحیح رواج پیدا نکرده است.
برخی از افراد ذهنیت قدیمی خود را که در خانه های حیاط دار داشته اند، در آپارتمان نشینی نیز حفظ کرده اند و به این ضرب المثل «چهار دیواری، اختیاری» اعتقاد کامل دارند و گاهی حاضر نیستند کمی از مواضع خود پایین بیایند و بعضی محدودیت ها را که لازمه زندگی آپارتمانی است، قبول کنند.
در این بخش از هیچ یک شما را با قوانین آپارتمان نشینی آشنا می کنیم.
مالکیت در آپارتمان نشینی
مالکیت در آپارتمان ها شامل 2 قسمت است:
- مالکیت اختصاصی
- مالکیت مشترک
بخش اختصاصی
به بخشی از ملک مانند بالکن گفته می شود که تنها صاحب آپارتمان حق استفاده از آن را دارد.
بخش های مشترک
قسمت هایی که تمامی مالکان حق استفاده از آن را دارند و برای استفاده عمومی احداث شده است و در سند اختصاصی قید نشده است ، عباتند از :
- زمین زیر بنا
- تاسیسات قسمت های مشترک از قبیل چاه آب
- پمپ
- منبع آب
- مرکز حرارت و تهویه
- انبار عمومی ساختمان
- اتاق سرایدار در هر قسمت بنا که واقع شده باشد
- آسانسور
- چاه های فاضلاب
- لوله ها از هر قبیل مانند لوله های فاضلاب
- برق و تلفن
- گذرگاه های شوت زباله
- اسکلت ساختمان
- تاسیسات مربوط به راه پله
- وسایل تامین کننده روشنایی
- تلفن
- پشت بام و تاسیساتی که در پشت بام برای استفاده عمومی احداث شده است
- نمای خارجی ساختمان
- محوطه ساختمان
این قسمت ها در ساختمان بین اهالی مشترک هستند:
- پله های ورود به پشت بام و پله های ایمنی
- درها و پنجره ها
- راهروها و پاگردها
- دیوارهای حد فاصل بین قسمت های اختصاصی اگر جزو اسکلت ساختمان نباشند.
عمده ترین مشکلات آپارتمان نشینی
با افزایش جمعیت در کلان شهرها آپارتمان نشینی رواج یافت که این موضوع
آپارتمان نشینی بدون فرهنگ
عمده ترین مشکلات آپارتمان نشینی زمانی آغاز شد که برخی خانواده ها با همان ذهنیت زندگی سنتی در خانه های حیاط دار، وارد زندگی در آپارتمان شدند.
اکثر افرادی که به علت مزیت های آپارتمان نشینی این شیوه را انتخاب می کنند؛ هنوز با فرهنگ زندگی در آپارتمان آشنا نیستند یا آموزش ندیده اند.
بنابراین وقتی به زندگی در آپارتمان روی می آورند برای خود و دیگران مشکلاتی مانند سلب آسایش مردم با بلند صحبت کردن، زیاد کردن صدای رادیو و تلویزیون یا گذاشتن کفش ها مقابل پاگرد پله ها، حمل زباله بدون سطل در حالی که شیرابه های آن روی پله ها می ریزد، برگزاری مهمانی های پر سر و صدا و… ایجاد می کنند و این کارها را عادی می دانند.
برای زندگی آپارتمان نشینی، لازم است فرهنگ زندگی در این مکان ها را ارتقا دهیم.
عدم توجه به فرهنگ آپارتمان نشینی سبب مخدوش شدن حقوق همسایگی و بروز مشکلات متعدد و مشاجراتی مابین ساکنان یک مجتمع می شود.
آپارتمان نشین ها؛ ناراضی
در نتیجه رشد جمعیت در شهرها و به دلیل گران شدن زمین آپارتمان نشینی توسعه پیدا کرده است.
در واقع آپارتمان نشینی برای جلوگیری از توسعه سطحی شهرها به اجبار برای پاسخگویی به نیاز جامعه مدنظر قرار گرفته است.
برای رعایت حقوق مدنی و روابط اجتماعی ساکنان این ساختمان ها لازم است که قوانین و مقررات زندگی در چنین مکان هایی مورد توجه قرار گیرد.
نتایج نظر سنجی رضایت افراد از آپارتمان نشینی
39 درصد مردم سر و صدا و رفت و آمد زیاد، 13درصد عدم تفاهم فکری با همسایگان، 12درصد نداشتن فضای تفریح و 27 درصد مزاحمت همسایگان را از معایب آپارتمان نشینی می دانند.
55 درصد آپارتمان نشین ها نسبت به زندگی آپارتمان نشینی خود ناراضی هستند.
25 درصد آپارتمان نشین ها مخالف زندگی آپارتمان نشینی، 38 درصد مردم آپارتمان نشینی را با فرهنگ ایرانی سازگاردانسته اند، 18 درصد نسبت به آن بی تفاوت و 15 درصد نیز ابراز رضایت نموده اند.
این نظرسنجی نشان می دهد اکنون نیز در زمینه آپارتمان نشینی در میان شهروندان فرهنگ مشخص و روشنی شکل نگرفته است.
شهرداری ها و آموزش های شهروندی
علت رعایت نکردن قانون و مقررات آپارتمان نشینی از سوی برخی ساکنان عدم آشنایی آنها با قوانین و مقررات آپارتمان نشینی و عدم آشنایی با حدود وظایف خود و حقوق همسایگان است.
از طرف دیگرالزامات اجرایی قوانین آپارتمان نشینی جدی نیست و کمتر کسی به علت عدم رعایت فرهنگ آپارتمان نشینی بر اساس قانون مورد بازخواست قرار گرفته است.
اعضای هیات مدیره مجتمع های مسکونی برای آگاه سازی ساکنان آپارتمان ها از قوانین سکونت جمعی می توانند نشست های مشترک ماهانه میان اهالی ساختمان برگزار کنند و همسایگان را برای رعایت هرچه بیشتر قوانین آپارتمان نشینی و حقوق سایر همسایگان توجیه کنند، اما در این بین نقش سایر دستگاه های خدماتی و اجتماعی شهر مانند شهرداری ها نباید نادیده گرفته شود.
شهرداری ها باید برای ارتقا سطح آگاهی شهروندان پیرامون موضوع قوانین و فرهنگ آپارتمان نشینی بروشور های آموزشی توزیع کنند و یا نشست هایی در فرهنگسراها، خانه های محله و… با حضور شهروندان ساکن محلات برگزار نمایند.
چند نکته برای آپارتمان نشین ها
- ساکنان مجتمع های آپارتمانی باید به رعایت برخی بایدها و نبایدها برای احترام به افراد دیگر در آپارتمان است، بپردازند. رعایت نکاتی که در ادامه آورده ایم توسط ساکنان یک مجتمع از بروز اختلاف ها و تنش ها میان همسایگان جلوگیری می کند.
- با اجازه کتبی مالک و مدیریت ساختمان کف سایی سنگ قسمت های اختصاصی را می توان انجام داد ، تمام مواد که بر اثر کف سایی ایجاد شده باید سریعا جمع گردد و خارج از ساختمان دفع شود.
- ریختن مواد اسیدی حاصل از کف سایی به داخل فاضلاب ساختمان سبب گرفتگی و فرسایش لوله های فاضلاب می شود همچنین اگر این مواد به سطح زیرین سنگ نفوذ یابند ، لوله های مستقر در کف خوردگی پیدا می کنند و در محل اتصالات ترکیدگی صورت می گیرد . بنابراین باید هنگام کف سایی و پس از تمام شدن آن، سقف طبقه پایین بررسی شود.
- ساکنان هر واحد باید زیان و خسارت وارد شده بر اثر گرفتگی لوله های فاضلاب، سر رفتن آب وان یا سینک را جبران نمایند.
- با توافق اکثریت مالکان می توان در نما، در یا بالکن های اختصاصی تغییر ایجاد کرد.
- مستاجر به هیچ وجه نباید تعمیرات و تغییرات داخلی و خارجی را که سبب صدمه به اسکلت ساختمان می شود را انجام دهد.
- باید تعمیرات وتغییرات آپارتمان و بخش اختصاصی مانند انبار با اجازه مدیریت ساختمان و مالک به صورت کتبی انجام شود.
- از ساعت یک تا 4 بعدازظهر و 9 شب تا 9 صبح روز بعد ایجاد سر و صدای غیر متعارف ممنوع است و فقط باید صدای رادیو، تلویزیون در این ساعت ها قابل شنیدن باشد.
- کارهای ساختمانی و یا پر سر و صدا را تنها می توان از ساعت 30/8 تا 30/13 و 30/15 تا 30/18 روزهای غیر تعطیل با هماهنگی مدیریت ساختمان انجام داد.
- پارکت های چوبی و کفپوش های پلاستیکی را تنها باید پولیش کرد و آنها را نباید با سنگ یا سرامیک و دیگر پوشش هایی که صدا را تشدید می کنند، تعویض نمود.
- اگر کف آپارتمان سنگ، سرامیک یا چوب است باید حداقل 75 درصد با قالی یا موکت پوشانده شود تا هنگام راه رفتن و کشیدن اجسام صدا ایجاد نکند.
